Елена по белорусски как пишется

Перевод «Елена» на белорусский

Пример переведенного предложения: В 1932 году у них родился сын Алексей, в 1936 году — дочь Елена. ↔ У 1932 годзе ў іх нарадзіўся сын Аляксей, у 1936 годзе — дачка Алена.

Елена



proper
существительное женского рода


грамматика

Елена (спутник)

• 

• 

+
Добавить перевод
Добавить

В настоящее время у нас нет переводов для Елена в словаре, может быть, вы можете добавить его? Обязательно проверьте автоматический перевод, память переводов или косвенные переводы.

Эти переводы были «предположены» при помощи алгоритма и не подтверждены человеком. Будьте осторожны.

• 
  (@2
  :
  en:
  Lena
  pl:
  Lena
  
  )
  

• 
  (@2
  :
  en:
  echo
  de:
  Echo
  
  )
  

• 
  (@1
  :
  pl:
  Helena
  
  )
  

• 
  (@1
  :
  pl:
  Lena
  
  )
  

Ведь накануне вечером все, сидя у камина, ели яблоки и четыре яблока забыли на каминной доске.

Якраз напярэдадні вечарам усе, седзячы каля каміна, елі яблыкі і чатыры яблыкі пакінулі на каміннай дошцы.

Елена рассказала ему о моем подозрении, но мое расследование не было доведено до конца.

Элен расказала яму пра маё падазрэнне, але маё расследаванне не было даведзена да канца.

В 1932 году у них родился сын Алексей, в 1936 году — дочь Елена.

У 1932 годзе ў іх нарадзіўся сын Аляксей, у 1936 годзе — дачка Алена.

Подземный храм здесь располагается со времен святой Елены.

Падземны храм размешчаны тут з часоў святой Алены.

Ведь накануне вечером все, сидя у камина, ели яблоки и четыре яблока забыли на каминной доске.

Якраз напярэдаднi вечарам усе, седзячы каля камiна, елi яблыкi i чатыры яблыкi пакiнулi на камiннай дошцы.

Грегор ел почти ничего больше.

Грэгар еў амаль нічога больш.

В 1458 году, будучи во Флоренции, он влюбился в другую девушку, но в 1462 году он женился на представительнице знатного венецианского рода Морозини по имени Елена.

У 1458 годзе, быўшы ў Фларэнцыі, ён закахаўся ў іншую дзяўчыну, але ў 1462 годзе ён ажаніўся з прадстаўніцай знатнага венецыянскага роду Маразіні па імі Алена.

Самой семьи ели на кухне.

Самай сям’і елі на кухні.

Почему ж я тогда так мало, так неохотно ел?..»»

Чаму ж я тады так мала, так неахвотна еў?..»

Старый клерк ел без всякого аппетита.

Стары клерк еў без усялякага апетыту.

«»»Жена, которую ты мне сосватал, дала мне, и я ел«».»

«Жонка, якую ты мне ўсватаў, дала мне, і я еў».

Всюду я бывал, из семи печей хлеб ел, много чего повидал и с божьей помощью думаю вернуться назад.

Усюды я быў, з сямі печаў хлеб еў, шмат што бачыў і з божай дапамогаю думаю вярнуцца назад.

До высоты 2000-2200 м — леса (из бука, ели, пихты), выше — кустарники, луга, осыпи, скалы, снежники и ледники.

Да вышыні 2000-2200 м — лясы (з бука, елі, піхты), вышэй — хмызнякі, лугі, асыпкі, скалы, снежнікі і ледавікі.

Сытости немного, но само сознание, что сегодня ел хлеб, успокаивающее: в хлебе всегда столько надежды!

Наедку не шмат, але само ўсведамленне, што сёння еў хлеб, супакойвае: у хлебе заўсёды столькі надзеі!

В то утро у меня была куча работы, и я еле поспел к половине первого к устью Таруми.

Гэтай раніцай у мяне было шмат работы, і я ледзь паспеў да вусця Тарумі а палове першай.

Во время войны между русскими и поляками, дворец и замок, в котором он находился, были разрушены, а Беня, еле спасшаяся, прокляла тех кто воевал, и место, где стояли дворец и замок.

Пад час вайны між палякамі і рускімі палац быў разбураны, а Беня, ледзьве ўратаваўшыся, пракляла тых, хто ваяваў, і месца, на якім стаяў палац, што прынёс ёй гора.

В частности, во флоре на острове Святой Елены около 85 % видов эндемичны, а на Галапагосских островах — до 97 %.

У прыватнасці, на востраве Святой Алены каля 85% відаў эндэмічныя, а на Галапагасе — да 97%.

Ужасно, если Елена до сих пор меня любит, для меня это было бы равносильно смертному приговору.

Жахліва, калі Элен дагэтуль кахае мяне, мне гэта было б тое самае, што смяротны вырак.

– В работу смердову надо тебя отдать, – холодно сказала княгиня. – Чтоб не ел даром княжеский хлеб.

— У работу смердаву трэба цябе аддаць, — халодна сказала княгіня. — Каб княжацкі хлеб дарэмна не еў.

Позже, в 1946 году, Елена и Николае заключат официальный брак; впоследствии Елена Чаушеску будет оказывать значительное влияние на политическую жизнь Румынии.

Пазней, у 1946 годзе, Елена і Нікалае пабраліся афіцыйным шлюбам; Елена Чаўшэску і ў будучыні аказвала значны ўплыў на палітычнае жыццё Румыніі.

Так же было с обеденной бурдой, которую мы ели без хлеба всегда в поле.

Тое ж было з абедзеннай бурдой, якую мы, без хлеба, сёрбалі заўсёды ў полі.

— Никто еще не пил, не ел, не спал и не целовался в костеле.

– Ніхто яшчэ не піў, не еў, не спаў і не цалаваўся ў касцёле.

И кроме того, за неделю Бим ел всего лишь второй раз.

Ды i за цэлы тыдзень Бiм еў толькi другi раз.

— Ел он сегодня или охотится на пустой желудок?

— Еў ён сёння цi выйшаў на паляванне з пустым страўнiкам?

Елена продала дом в деревне, чтобы купить квартиру.

Алена прадала хату ў вёсцы, каб купіць кватэру.

елена

Для беларускай мовы ўласцівы народны іменнік, які характарызуецца адсутнасцю адной строга замацаванай (кананічнай) формы, як у рускай праваслаўнай традыцыі (напр., Юрась, Юрок, Юрка, Юры, а не толькі Юрый), а таксама адсутнасцю паралельнага ўжывання імёнаў па бацьку разам з імёнамі (казалі, напр., Юрчыха, калі ейным таткам быў Юрка). Аднак у выніку русіфікацыі, якая адбывалася за савецкім часам, у беларускай мове народныя імёны былі выціснутыя з афіцыйнага ўжытку праваслаўнымі кананічнымі формамі імёнаў. Нельга было ў дакументах запісаць дзіця Юркам або Юрком, аднак у савецкія часы (асабліва ў часы калектывізацыі і індустрыялізацыі) лёгка можна было запісацца Трактарам (Трактар Іванавіч), Акцябрынай, Бісектрысай і Канстытуцыяй.^[1].

А[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Адам (размоўнае: Адась; стар.-яўр.: אָדָם) — чалавек;

• Акім (размоўнае: Якім, Юктук, Юхім, Юхша; стар.-яўр.: יְהוֹיָקִים) — узведзены Богам^[2];

• Алег (размоўнае: Алік, Лёка, Лёша, Алежка; старажытнаскандынаўскае) — святы. Спачатку было княжацкім імем;

• Аляксандр (размоўнае: Алесь, Ольцік, Вольцік, Вольша, Алех, Алехна; старажытнагрэчаскае, стар.-грэч.: Αλέξανδρος) — мужны, абаронца;

• Аляксей (размоўнае: Алёкса, Лёкса і інш.; стар.-грэч.: Ἀλέξιος) — абаронца, абараняючы;

• Анатоль (размоўнае: Толя, Толік; старажытнагрэчаскае) — з вобласці Старажытнай Грэцыі — з Анатоліі;

• Андрэй (размоўнае: Яндрэй, Андруш, Андрук, Андрусь; стар.-грэч.: Ἀνδρέας) — мужны, адважны;

• Анісім (размоўнае: Анісік, Аніська, Аніс; стар.-грэч.: Ὀνήσιμος) — карысны, дабрадзейны;

• Антон (размоўнае: Антоні, Антось; лацінскае або старажытнагрэчаскае) — «той, хто ўступае ў бой» або «хто набывае ўзамен»;

• Аркадзь (размоўнае: Аркадзя, Аркал; старажытнагрэчаскае) — з вобласці Грэцыі — з Аркадзіі, з краіны пастухоў;

• Арнольд (нямецкае) — «магутны арол». Не частае. У сялян амаль не выкарыстоўвалася;

• Арсеній (размоўнае: Арсень, Арсен, Сеня, Арсік, Арсук, Арсім, Арсайла, Арцісь, Арцім, Арціш; старажытнагрэчаскае) — мужны, адважны;

• Артур (размоўнае: Артусь, Артук; кельтскае) — мужны, адважны;

• Арцём (размоўнае: Арцюх; стар.-грэч.: ἀρτεμής) — здаровы, цэлы;

• Астап (размоўнае: Астапук, Астапка, Астах, Асташ; старажытнагрэчаскае) — «які цвёрда стаіць», «цвёрды, нязменны, устойлівы»;

• Афанасій – (размоўнае: Апанас, Панас, Апанась, Панась; старажытнагрэчаскае) — бессмяротны;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Агапія (размоўнае: Агата, Гана; старажытнагрэчаскае) — харошая, добрая;

• Агрыпіна (размоўнае: Грыпіна, Агруся, Груня, Рыпіна; лацінскае) — этымалогія невядомая;

• Адэлаіда (размоўнае: Адэля, Адзька, Адэлька, Адэльця; нямецкае) — годная выглядам, шляхецкая, з шляхецкага роду;

• Акуліна (размоўнае: Куліна, Акуліта; лацінскае) — арліная;

• Ала (старажытнагрэчаскае) — другая, наступная; па другой версіі імя лацінскага паходжання;

• Алена (размоўнае: Лена, Алёна, Ялена, Гэля, Аліся; старажытнагрэчаскае) — святло, зіхаценне, бляск;

• Алеся (утворанае ад Аляксандра);

• Аліна (лацінскае) — іншая, чужая;

• Аліса (старажытнагрэчаскае) — праўда;

• Аляксандра (размоўнае: Александрына, Алеся; старажытнагрэчаскае; стар.-грэч.: Ἀλεξάνδρα) — мужная, абаронца людзей;

• Анастасія (размоўнае: Наста, Наська, Настка, Настуся, Настасся, Настачка; старажытнагрэчаскае; стар.-грэч.: Ἀναστασία) — «уваскрашэнне» («вернутая да жыцця»);

• Ангеліна (размоўнае: Ангеля, Гэля; старажытнагрэчаскае) — анёльская;

• Анжаліка (размоўнае: Ліка; лацінскае, лац.: angelicus) — анёльская;

• Анжэла (размоўнае: Эла; старажытнагрэчаскае, стар.-грэч.: άγγελο) — «веснік», «пасланец»;

• Антаніна (размоўнае: Антоля; лацінскае або старажытнагрэчаскае) — кветка; тая, хто ўступае ў бой;

• Антонія (размоўнае: Антося; лацінскае або старажытнагрэчаскае) — тая, хто ўступае ў бой; хто набывае ўзамен;

• Анюта (старажытнаяўрэйскае) — сімпатычная, мілавідная, раскоша, любата. Глядзіце таксама: Ганна;

• Аўдоцця (размоўнае: Аўдоля, Аўдзюха, Аўдзюня, Дзюня, Аўдзютка, Дзютка, Аўдося, Дося; старажытнагрэчаскае) — благадаць;

Б[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Багдан (размоўнае: Богдан, Данчык, Бонік, Боня, Богусь, Богуш; стараславянскае) — Богам дадзены;

• Багуслаў (размоўнае: Багусь, Богцік, Багук, Богуш, Богша; стараславянскае) — той, хто славіць Бога;

• Базыль (старажытнагрэчаскае) — царскі;

• Баляслаў (размоўнае: Болесь; стараславянскае) — болей слаўны за іншых;

• Баніфацый (размоўнае: Баніфат, Баніхват, Баніфацыйка, Баня, Банюсь, Фаця, Ніхват, Баніфацы, Боніс; лацінскае) — тварэц дабра, дабрачынец;

• Барыс (размоўнае: Бора, Борусь; старажытнагрэчаскае) — барэц, змагар; магчыма, таксама ад стараславянскага;

• Барыслаў (стараславянскае) — той, хто змагаецца (борацца) за славу;

• Будзіслаў (размоўнае: Будзя, Слава; стараславянскае) — будзі/будзіць славу;

• Браніслаў (размоўнае: Бронісь, Бранюк, Броняк, Слава; стараславянскае) — аберагаючы славу;

• Брачыслаў (размоўнае: Брача, Слава; стараславянскае) — слаўвуты воін;

• Будзімір (размоўнае: Будзя, Дзіма, Мірык; стараславянскае) — будзі мір;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Барбара (лацінскае) — язычніца, чужаземка; пашыранае сярод беларусаў-католікаў. Глядзіце таксама: Варвара;

• Будзіслава (размоўнае: Будзя, Слава; стараславянскае) — будзі/будзіць славу;

• Браніслава (размоўнае: Броня, Бронька, Слава; стараславянскае) — ахоўваючая, аберагаючая славу;

• Бэла (размоўнае: Бэлка; лацінскае) — прыгожая;

В[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Вадзім (размоўнае: Вадзік, Валік; стараславянскае) — абвінавачваць, нагаворваць;

• Валерый (размоўнае: Валер, Валерка; лацінскае) — моцны, здаровы, бадзёры;

• Валянцін (размоўнае: Волесь, Валік; лацінскае) — здаровы, дужы;

• Варфаламей (размоўнае: Барталамей, Бахрамей, Бартош, Баўтрук, Будрыс; старажытнаяўрэйскае) — «сын Таламея»;

• Васіль (размоўнае: Васілька, Вася, Васька, Базыль, Базылька; старажытнагрэчаскае) — царскі;

• Венядзікт (размоўнае: Бенядзікт, Банадысь, Баніхват, Баніфацы; лацінскае) — бласлаўлёны;

• Вінцэнт (размоўнае: Вінцук, Вінцусь, Вінька; лацінскае) — той, хто перамагае;

• Віктар (размоўнае: Вікцік, Віктук, Віктусь; лацінскае) — перамога;

• Віталій (размоўнае: Віталь, Віталя; лацінскае) — «жыццёвы». У беларусаў пераважна ў сем’ях гарадской інтэлігенцыі;

• Вітаўт (размоўнае: Вітусь, Вітак);

• Вячаслаў (размоўнае: Вячка, Вячык, Слава, Слаўка; стараславянскае) — «славячы славу», «той, хто марыць праславіцца»;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Валерыя (размоўнае: Лера, Валерка, Валюся, Люся, Люська; лацінскае) — здаровая, дужая;

• Валянціна (размоўнае: Валя, Валена, Валюша, Валюня, Валюня, Ціна; лацінскае) — здаровая, дужая;

• Ванда — (размоўнае: Вана, Вандзя, Вандачка; польскае) — баламутка, спрачальніца

• Варвара (размоўнае: Вара, Варця, Варка, Варуся, Барбара, Барця, Барціся; лацінскае) — язычніца, чужаземка.

• Вера (размоўнае: Верця, Верка, Вяруня, Вяруся; стараславянскае) — спадзяванне, надзея;

• Вераніка (размоўнае: Вера, Ніка, Веранічка, Віка, Вічка; старажытнагрэчаскае) — тая, што нясе перамогу; па другой версіі — ураджэнка італ. горада Вероны;

• Вікторыя (размоўнае: разм. Віка, Вікуля, Вікта, Вікця, Віктуся, Вікта; лацінскае) — перамога;

• Віталіна (размоўнае: Віталінка, Таліна, Талінка, Віта, Ліна; лацінскае) — жыццёвая;

• Віялета (размоўнае: Віта, Вітуля, Вітуся, Лета, Вія, Тая; лацінскае) — фіялка;

• Вольга (размоўнае: Вольця, Волька, Вальжына; старажытнаскандынаўскае) — дакладнай этымалогіі няма, аднак некаторыя лічаць, што гэта жаночы варыянт ад імя Алег, што значыць святы;

• Вянера (размоўнае: Вянерка, Нера, Вера; лацінскае) — прыгожая, каханая. Параўнанне: [[Венера, багіня|Венера] — багіня кахання і прыгажосці ў старажытных грэкаў;

• Вячаслава (стараславянскае) — вялікая слава;

Г[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Гарыслаў (стараславянскае) — «той, хто «гарыць» славаю»;

• Гаўрыла (размоўнае: Гаўрусь, Гаўрык, Гаўрук, Гаўра, Габрук, Габрысь; старажытнаяўрэйскае) — божы чалавек, божы муж;

• Георгій (размоўнае: Юрык, Ярык, Юрка, Юрась, Юры, Юрыла, Ярыла, Юрага, Алігор, Жора; старажытнагрэчаскае) — земляроб;

• Герасім – (размоўнае: Герась, Гарась, Гараська, Гараска, Гарасюк, Гарасім, Грасім, Гарасік; старажытнагрэчаскае) — паважаемы;

• Генадзь (размоўнае: Генік, Генусь, Гена; старажытнагрэчаскае) — высакародны;

• Глеб (размоўнае: Глебка, Глебік; нямецкае) — нашчадак Бога;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Ганна (размоўнае: Ганка, Анця, Ганця, Гануся, Гануля, Анэта; старажытнаяўрэйскае) — сімпатычная, мілавідная, раскоша, любата;

• Галіна (размоўнае: Галя, Галька, Галінка, Галюся, Галюня; старажытнагрэчаскае) — спакойная, лагодная, рахманая; па другой версіі з лацінскай мовы, дзе мела значэнне «курыца»;

Д[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Давыд (размоўнае: Давід, Давідчык, Давідзюк, Давыдзік, Додзя, Додзік, Давыдзька; старажытнаяўрэйскае) — любімы;

• Дамінік (размоўнае: Домка, Дамінічак; лацінскае) — «дзень Божы»;

• Даніла (размоўнае: Данік, Данусь, Дольцік, Данель, Дануль, Данук, Дануйла; старажытнаяўрэйскае) — «Бог — мой суддзя»;

• Дарафей (размоўнае: Дорах, Дораш, Дарошка, Дарапей, Дарафейчык, Дарук, Дарацей, Дарцісь; старажытнагрэчаскае) — «дар Бога»;

• Дзмітрый (размоўнае: Зміцер, Змітрок, Змітра, Змітро, Змітрук; старажытнагрэчаскае) — «які належыць багіні земляробства Дэметры»;

• Дзяніс (размоўнае: Дзяніска; лацінскае) — натхнёны;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Дамініка (размоўнае: Дамінічка, Даміся, Ніка; лацінскае) — «дзень Божы»;

• Дарафея (размоўнае: Дара, Фея, Дарфейка; старажытнагрэчаскае) — «дар Бога»;

• Дар’я (размоўнае: Адарка, Адар’я, Дарота, Дарка; старажытнагрэчаскае) — пераможца;

Е[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Еўдакім – Аўдось, Аўдзік, Аўдук, Аўдот, Аўдыяш

Емяльян – Амяльян, Амелька

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Ева (размоўнае: Еўця, Еўка, Яўціся; старажытнаяўрэйскае) — жанчына, жывая, жонка Адама;

• Еўдакія – Аўдзіся, Аўдотка, Аўдося, Аўдольця

• Ефрасіння (размоўнае: Прося; старажытнагрэчаскае) — родная;

Ж[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Ждан (размоўнае: Жданко, Даня, Данік; стараславянскае) — каго чакалі;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Жана (размоўнае: Анця, Ануся, Анэта; старажытнагрэчаскае) — Богам дадзеная;

З[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Захар (размоўнае: Захара, Захар’я; старажытнаяўрэйскае) — «памяць божая»;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Зінаіда (размоўнае: Зіна; старажытнагрэчаскае) — народжаная Зеўсам, боская;

• Зося (старажытнагрэчаскае) — мудрая. Асноўнае: Софія;

І[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Іван (размоўнае: Ян, Ясь, Івась, Івашка, Ясюк, Яська, Якцік, Янук, Янка, Януш; старажытнаяўрэйскае) – «Яхве (Бог) злітаваўся», «Яхве (Бог) памілаваў». Асноўнае: Ян;

• Ігар (размоўнае: Ігарок; старажытнаскандынаўскае) – Ingvio — імя скандынаўскага бога багацца і varr — ахоўваць

Ігнат – Ігнась, Ігнатка

Іосіф – Язэп, Юзік, Юзок, Еська, Юзуль

Ілья – Ільяш, Іллюк, Гальяш, Ілля

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Ірэна — Рэня

Ірына – Арына, Арыша, Арышка

К[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Казімір – Казік, Казюк

Карл – Карусь, Карук, Корша

• Кірыл (размоўнае: Кірыла, Кірык, Кірук, Кір’ян, Чурыла; старажытнагрэчаскае) — уладар, той, хто правіць, кіруе;

Кандрат — Кандрась, Кандраш

Канстанцін – Кастусь, Косцік, Косць, Касташ, Канстант, Канстайла

Кузьма – Кузік, Кузмісь

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Караліна – Каруся, Карута

Крысціна – Хрысця, Хрысціна, Крысця, Крыстуся, Крыста

Ксенія – Аксюта, Аксёна, Аксініца

Кацярына – Кася, Каця

Л[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Лаўрэнцій – Лаўрук, Лаўрык, Лаўрусь, Лаўрын, Лаўрыш, Лявон

Леанід – Лянько, Лёнік

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Ларыса (‘размоўнае: Лара, Лора, Ларуся, Ларуська; старажытнагрэчаскае) — чайка;

• Лідзія (‘размоўнае: Лідка, Лідуся, Ліда; старажытнагрэчаскае) — відаць, ад назвы вобласці Старажытнай Грэцыі — Лідзіі, што ў Малой Азіі;

• Лізавета (размоўнае: Лісавета, Ліза; старажытнаяўрэйскае)— Бога майго клятва; тая, што шануе Бога;

• Лілія (размоўнае: Ліля, Лілюня, Лілюся, Лілюша, Лілёк, Лілюльчык; лацінскае) – ад назвы кветкі лілія;

• Любава (размоўнае: Люба, Любаша, Любавачка; стараславянскае) – старажытнае язычніцкае імя, што значыць «любімая»;

• Любаміра (размоўнае: Люба, Міра; стараславянскае) – любімая людзьмі, грамадою;

• Любоў (размоўнае: Люба, Любіна; стараславянскае) — прыхільнасць, адданасць, цікавасць;

• Людміла (размоўнае: Люда, Міла, Людка, Людуся, Люся, Міля, Мілаша, Мілка, Мілуся; стараславянскае) – мілая, добрая людзям;

• Люцыя (размоўнае: Лія, Люца, Люцылія; лацінскае) – светлая;

М[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Максім – Максімка, Максюта

Матвей – Матук, Мацісь, Матыс, Матыяш

Мірон – Мірцік, Мірук, Мірась, Міраш

• Міхаіл (размоўнае: Міхась, Міхал, Міхалка, Міхайла; старажытнаяўрэйскае, іўр.: מִיכָאֵל) — «Хто як Бог», або «Той, Хто як Бог»;

• Мікіта (размоўнае: Міцька; старажытнагрэчаскае) — пераможца;

Мікалай – Мікола, Міколка, Міколя

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Магдалена – Магда, Магдзя, Магдзіся

Маргарыта – Маргуся, Магарэта, Магарэся

Марыя – Марыля, Маруся, Марка, Мар’яна, Мара, Марця, Марыся,

Марына – Марыня

Н[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Нікіфар – Нічыпар

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Наталля – Наталка, Наталька, Натася, Наталя

Ніна – Нінка, Нінуся

П[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Павел – Павал, Паўлюк, Паўка, Пашка

Пётр – Пятрусь, Петрык, Пятрук, Пятро, Пятраш

Пракофій – Пракоп, Пракопка, Прокша

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Паліна – Палінка, Полька, Польця, Палюся

Р[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Радзівон – Радзісь, Радзік, Радзька, Радзюк,

Раман – Рамаш, Ромцік, Рамук, Рамась

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Раіса – Рая, Раечка, Раіска

Рэгіна – Рася, Раська, Раіна

С[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Святаслаў – Свят

Станіслаў – Стась, Стасік, Стасюк, Станіш

Сцяпан – Сцёпка

Сямён – Сымон, Сёмка

• Сяргей (размоўнае: Сярожа, Сяржук, Серж; лацінскае) — стражнік, вельмі паважаны;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Святлана (размоўнае: Света, Святланка, Ланка) — светлая, ясная;

Соф’я — Зоська, Зося, Сонька, Соня

Т[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Тарас (размоўнае: Тарасік, Тарасюк, Тарасок; старажытнагрэчаскае) — бунтаўшчык або турбаваць, хваляваць;

• Трафім (размоўнае: Трахім, Атрох; старажытнагрэчаскае) — кармілец;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Таісія (размоўнае: Таіса, Тая, Тася, Taюня, Таюта, Таечка; старажытнагрэчаскае) — якая належыць Ісідзе;

• Тамара (размоўнае: Тома, Тамарка, Тамуся; старажытнаяўрэйскае) — фінікавая пальма;

• Таццяна (размоўнае: Таня, Тацянка, Тацяна, Танюся, Тата, Татка, Туся, Таша; лацінскае або старажытнагрэчаскае) — наладжвальніца, арганізатарка;

У[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Уладзімір (размоўнае: Валодзік, Валодзька, Валодусь, Валадар, Валодша, Ладзік, Уладзік, Ладысь, Уладысь, Уладамір, Ладамір, Ладша; стараславянскае) — той, хто валодае сусветам, мірам;

Уладзіслаў – Уладысь, Уладук, Ладук, Ладысь, Уладыслаў, Уладзь

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Улляна – Уляна, Улянка, Уля

Ф[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Фёдар (размоўнае: Тодар, Ходка, Хведар, Хадась, Хадаш, Тодзік, Хвядук, Хвядос; старажытнагрэчаскае) — божы дар;

Філіп – Піліп, Піліпка, Хвіліп

Францыск – Францішак, Пронцік, Пранцісь, Франак

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Фёкла — Тэкля

Х[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Харлам (размоўнае: Харлан, Харламка, Харланя; старажытнагрэчаскае) — радасць, захапленне; той, хто ззяе

• Хрысціян (размоўнае: Хрысцік, Хрысцюк, Ян; старажытнагрэчаскае) — хрысціянін

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Хрысціяна (размоўнае: Хрысця, Хрыся, Яна; старажытнагрэчаскае) — хрысціянка

Ц[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Цімафей – Цімук, Цімка, Цімусь

Ціхан – Цішка, Ціхон

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Ч[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Часлаў (размоўнае: Чэсь, Слава; стараславянскае) — чакаць славы;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Часлава (размоўнае: Чэся, Слава; стараславянскае) — чакаць славы;

Э[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Эдуард (размоўнае: Эдвард, Адуард, Эдзісь, Эдзя, Эдзюк, Эдзька; лацінскае) — той, хто ахоўвае;

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Эльвіра (размоўнае: Эля, Эла, Эльвірка, Элюня, Элюся, Элюша, Віра; нямецкае) — усё абараняць;

• Эліна (размоўнае: Эля, Элінка, Ліна; старажытнагрэчаскае) — ураджэнка Грэцыі, грачанка;

• Эма (размоўнае: Эмка, Эиуня, Муня; нямецкае) — старанная, руплівая;

• Эмілія (размоўнае: Міля, Аміля, Эма, Эля, Мэля, Мільцэся; нямецкае) — ласкавая, ліслівая;

Ю[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

• Юлій (размоўнае: Юлісь; лацінскае або старажытнагрэчаскае) — з вядомага рымскага роду Юліяў або кучаравы;

• Юрый (размоўнае: Юрась, Юрок, Юрка, Юры, Юра, Юхно; старажытнагрэчаскае) — земляроб (народны варыянт ад Георгій);

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

• Юлія (размоўнае: Юля, Юлька, Юльця, Юляся, Юльяна; лацінскае або старажытнагрэчаскае) — з вядомага рымскага роду Юліяў або кучаравая;

Я[правіць | правіць зыходнік]

Мужчынскія[правіць | правіць зыходнік]

Ягор – Ягорка

Якаў – Якуб, Янцік, Яктук, Яктусь, Ян

• Ян (размоўнае: Янка, Янук, Ясь; старажытнаяўрэйскае) – «Яхве (Бог) злітаваўся», «Яхве (Бог) памілаваў»

Яўгеній – Яўген, Аўгук, Аўгусь, Аўгей, Аўгіяш, Геньцік, Генісь, Генюш

Яфім – Яўхім, Яхімка

Жаночыя[правіць | правіць зыходнік]

Ядвіга – Ядзвіся, Ядзя

Яўгенія – Югася, Геньця, Аўгуся, Аўгіння, Геня

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

• Беларускія імёны: Дапаможнік для маладых бацькоў. Мн. “Тэхналогія”, 2001.
• Бірыла М. В. Беларуская антрапанімія. Уласныя імёны, імёны-мянушкі, імёны па бацьку, прозвішчы. Мінск, 1966.
• Шур В. В. Беларускiя ўласныя iмёны: Беларуская антрапанiмiка i тапанiмiка. — Мiнск: Мастацкая літаратура, 1998. — 239 с. — ISBN 985-02-0164-9
• В. Ластоўскі і К. Дуж-Душэўскі Крыўска-Беларускі іменнік — Коўна, 1923. — № 6. — С. 34—43.
• А. К. Усціновіч. Слоўнік асабовых уласных імён / навук. рэд. А. А. Лукашанец. — Мінск: Літаратура і Мастацтва, 2011. — 240 с. — ISBN 978-985-6941-10-1.