Китапсыз кунел буш кунел сочинение

                                           Татарстан Республикасы Яшел Үзән муниципаль районы

             

                                                                                                           Башкарды:

Ямилова Әдилә Марс кызы

                                      Татарстан Республикасы

 Яшел Үзән муниципаль районы

2014 ел

Һич тә күңлем ачылмаслык эчем пошса,

Үз-үземне күрәлмичә, рухым төшсә,

Җәфа чиксәм, йөдәп бетсәм, бу башымны

Куялмыйча җанга җылы һичбер төшкә;

Хәсрәт соңра хәсрәт килеп алмаш-алмаш,

Күңелсез уй белән тәмам әйләнсә баш,

Күзләремдә кибеп тә җитмәгән булса

Хәзер генә сыглып-сыглып елаган яшь, —

Шул вакытта мин кулыма китап алам,

Аның изге сәхифәләрен актарам…

             Китап безнең җаныбызга иңгән, каныбызга сеңгән. Китапсыз күңел – буш күңел, китапсыз йорт – нурсыз йорт, китапсыз милләт – кыйбласыз милләт.Бәхетебезгә, без андыйлар түгел! Әлегә…Күңелгә бөек Тукайның шигырь юллары килә.

          Без – китаплы халык. Безнекеләр гыйлемле булган, борын-борыннан китап укыган. Бүгенге көнгә кадәр килеп җиткән кулъязма китаплар шул хактасөйли. Ул кулъязмаларны махсус күчереп язучы осталар – хәттатлар барлыкка килгән. Аннары инде басма китаплар чоры башланган. Безнең әби-бабайларыбыз үз телләрендә гыйлем өстәгәннәр, шул ук вакытта фарсыча да, гарәпчә дә укый-яза белгәннәр. Шунысын да әйтеп китү мөһимдер: заманында без үзебез генә белемле булып калмаганбыз, мәгърифәт нурларын башка тугандаш халыкларга да өләшкәнбез.Якын тирәдә генә түгел, Урта Азиянең чүлләренә, далаларына кадәр үкбарып җиткәнбез. Монысы да халкыбызның игелекле гамәлләреннән саналырга тиеш.Без күп гасырлар дәвамында дөньяви һәм дини гыйлемне фәкать китап аша алганбыз. Иман нурын да, дөнья цивилизациясенең казанышларын да, халкыбызның гыйбрәтле тарихын да, рух ныклыгын да безгә китап сеңдергән.Шуңа күрә дә без Китап Галиҗәнабләренә чиксез рәхмәтле.

     Китап дигән сихри дөнья белән танышырга безне, ул вакытта мәктәп укучыларын, татар теле укытучылары алып килделәр.Ә китапханәдә эшли торган мөләем ханымнар,Римма апа һәм Венера апа гыйлем нурын күрсәтүче булдылар.Безне кунакка чакырып,татар әкиятләрен,пьессаларын сәхнәләштереп күрсәттеләр.Мин аларны беренче укытучыларым кебек күрәм ,чөнки балада китапка мәхәббәт уяту дигән эш бик кыен,ә алар шундый рәхәтлек белән чын күңелдән башкаралар аны.

Китапханә… Бугенге көндә фәндә әлеге сүзнең гасырлар дәвамында формалашкан йөзләгән билгелемәсе бар. Ләкин  китапханәләрнең кеше тормышындагы ролен, асылын бер генә атама  эченә сыйдырып буламы икән ул? Минемчә, юктыр. Чөнки аларда  гына барлык төр мәгълүмат, үткән тарихыбыз,  олысына  да, кечесенә дә ярдәмгә килерлек киңәшләр  урын алган.  Әгәр катаплар сакланмаган булса, галимнәребез, язучыларыбыз үзләренең ачышларын китап битләренә язып шәкертләренә өйрәтеп калдырмаган булса, тарихыбыз турында кеше сөйләгәннәрдән генә күп мәгълүмат алып булмас иде. Үткәне булмаган халыкның, киләчәге дә юк дип юкка гына эйтмәгән шул борынгылар. Китапханә ул – бер буыннан икенче буынга калдырылган рухи мирас. Бар да үзгәрә: кешелек, дәүләтләр. Ә китап – мәңгелек!

«Китапханә – ул һәрберебез өчен тудырылган өстәл, анда һәркем үзенә кирәкле азыкны таба ала» , — дип яза бөек акыл иясе Аристотель. Мин бу сүзләр белән тулысынча килешәм. Яраткан китапханәмдә якташларымның үткәнен дә, бүгенгесен дә, киләчәген дә табарга була. Балачактан ук миңа китап укымаган кеше җансыз булып тоела иде.  Хәзер дә шулай, мин инде үзем укытучы һәм бу йортка укучыларымны алып киләм, яраткан китапларым белән таныштырам. Шуңа да китапханә минем өчен иң яраткан һәм кадерле урыннарның берсе.

Китапханәгә килеп кергәч тә, анда тудырылган җылы мохит, чисталык,  уку залы узенә җәлеп итә. Мәктәп укучысымы син, студентмы, өлкән буын вәкилеме, һәр төркем өчен аерым бүлек булдырылган. Үзенгә кирәкле әдәбиятны табып укы гына!

Соңгы елларда җәмгыятьтә ике фикер каршылыгын очратырга була: берәүләр вакыт белән акрынлап китапханәләр юкка чыга дип исбатласа, икенчеләре киресен, китапханәләрнен яңа юнәлештә үсә баруын тәкърарлый. Беренче фикерне мин кискен кире кагыр идем.  Әгәр китапханәләр рухи «агарту» белән бер рәттән, заман белән бергә атлап,   үзләренең электрон мәгълүмати челтәрләрен  булдырсалар, бу бер адымга алга китеш булыр иде. Яшел Үзән шәһәре китапханәсендә дә бу юнәлештә беренче эшләр башланган. Әгәр якын киләчәктә китапханәбездә күп компьютерлар, электрон китаплар урын алып, һәр кулланучының электрон карточкасы булдырылса, анда укылган китаплар исемлеге белән беррәттән, төрле китаплар, авторлар турында фикерләшүләр, тәкъдимнәр урын алса, бу чын мәгънәсендә алга китеш булыр иде. Бүгенге заман яшьләрен китапханәгә җәлеп итүнең төп юлын да мин нәкъ менә виртуаль китапханә челтәрен булдыруда күрәм.

Китаплар кайсы гына өлкәгә карамасын, безне матурлыкны күрергә, яшәргә, тормышны аңларга өйрәтә; тәҗрибә тупларга, акыл эшчәнлеген үстерергә, һәм гомумән, шәхес буларак формалашырга булыша. Китап чын мәгънәсендә безнең якын дустыбыз. Син аңа җанын теләгән сорау белән мөрәҗәгать итә аласын. Китаптан башка жәмгыятебездә белем, рухи байлык, сәнгать кебек төшенчәләр дә булмас иде.

Китапханәләргә ешрак йөрегез һәм сез үзегез өчен яңа сихри дөнья ачарсыз! 

Мин кулыма китап алам… Без
– китаплы халык

Һич тә
күңлем ачылмаслык эчем пошса,
Үз-үземне күрәлмичә, рухым төшсә,
Җәфа чиксәм, йөдәп бетсәм, бу башымны
Куялмыйча җанга җылы һичбер төшкә;
Хәсрәт соңра хәсрәт килеп алмаш-алмаш,
Күңелсез уй белән тәмам әйләнсә баш,
Күзләремдә кибеп тә җитмәгән булса
Хәзер генә сыглып-сыглып елаган яшь, —
Шул вакытта мин кулыма китап алам,
Аның изге сәхифәләрен актарам…

                                           Г.Тукай

Бала
күңеле кече яшьтән үк китапка тартыла. Матурлыкка, камиллеккә, сәнгатькә
омтылуны табигать үзе салган, күрәмсең. Якыннарын ул: “Китап укы, әкият
сөйлә», — дип аптыратып бетерә. Әмма, ни гаҗәп, үзе хәреф таный, укый белә
башлагач, бу омтылыш кими. Иң кызганычы шунда: башлангыч сыйныф ахырында укучы
матур әдәбияттан читләшә башлый, мәктәпне төмамлап чыкканда китап сөючеләр
бармак белән генә санарлык кала.
Нәрсә эшләргә?

Яңа чорлар килде. Радио-телевидение, компьютер, интернет заманы.
Техниканың, электрониканың үзгәрүенә күз дә иярми, компьютерлар, кесә
телефоннары, телевизорлар, музыка тыңлый торган төрле аппаратуралар безнең күз
алдында яңара, камилләшә.
Яшьләребезнең
күбесе шул компьютер дип чукына. Уены да шунда,
дәреслекләре дә, фильмнары да, музыкасы да, фотосурәтләре дә, хәтта
шпаргалкалары да… Компьютер киләчәктә китапны алыштырмасмы? Калын-калын
китаплар хәзер үк инде уч төбе кадәр дискетка сыеп бетә. Татар теле укытучылары
«балалар китап укымый” дип зарлана. Кызганычыбызга, бу чыннан да, шулай.
Балаларны да аңларга тырышырга кирәк: алар бит кызыклыракны, мавыктыргычракны,
җиңелрәкне карыйлар. Димәк, дәреслекләр, китаплар да балаларның игътибарын
җәлеп итәрлек булырга тиеш.

Ана сөте белән кермәгәнне, тана сөте белән кермәс, дигән шикелле,
китап белән кермәгәнне, компьютер белән кермәсә нишләрбез?
Беренчедән,
компьютер — компьютер инде ул. Аның җаны да, хисе дә юк. Виртуаль дөнья – реаль
дөньядан, тормыштан аерылу дигән сүз. Икенчедән, компьютерның милләте юк. Күпме
генә тырышлык салсак та, күпме генә үзебезчә сөйләштерергә тырышып карасак та, компьютерны
татарлаштырып булмас шикелле
.

Тормыш
бүгенге көн укытучылары һәм китапханәчеләр алдында яңадан-яңа бурычлар куя.
Хәзерге көндә мәгълүматлы, югары белемле булудан тыш, гамәлдә аларны куллана
белү дә кирәк. Милли рухны саклап яшәүче, телебезне киләчәккә алып барырга
сәләтле яшь буын тәрбияләү — безнең төп бурычыбыз.

Шушы
максат-бурычларны тормышка ашыру максатыннан, без үзебезнең үзәк район китапханәсе
белэн уку елы барышында гел хезмәттәшлек итеп торабыз. Бигрәк тә Горшунова
Валентина Александровна, Исламова Фәүзия, Гыймадиева Гөлүсә белән тыгыз
элемтәдә торабыз.
Алар үз эшләрен яратып эшләүче, фидакарь җанлы кешеләр. Без 
аларда еш булабыз: бергәләп очрашулар уздырабыз, китап укучылар конференцияләре
оештырабыз.

Тәрбияви
темаларга сөйләшү, әңгәмәләр оештырганда укучылар күңеле әхлакый проблемалар
аша уза, алар үз карашын, үз фикерен әйтергә өйрәнә, бәхәсләшә. Бу исә, әхлакый
шәхес булып формалашуга зур йогынты ясый. Шушы максаттан, мин
укучыларныңфикерлөү сәләтен һәрьяклы үстерүгә, һәр укучы белән индивидуаль
эшләүгә, укучыларны милләтен, туган туфрагын, нигезен, өти-әнисен,
өби-бабаларын, үз нәселен, туган телен яратучылар итеп тәрбияләргә тырышам.
Чөнки укучыларда милли үзаң формалаштыру — халкыбыз тарихын яхшы белүче,
милләте белән горурланучы шәхес тәрбияләү дигән сүз.

Әсәрнең
икенче үзенчәлеге -әхлак төрбиясе бирүдә. Барлык әсәрләрдә дә рәхимлелек,
гаделлек, яхшылык, матурлык бар.
“Яхшылыкка — яхшылык белән җавап бирерләр”, “начарлык эшләсәң, җәзасын
алырсың», “кешеләрне хөрмәт итсәң, үзеңне дә хөрмәт итәрләр” кебек
тәрбияви моментларга зур урын бирелә.

       Ә хәзерге
чорда бу бигрәк тә мөһим, чөнки радио — телевидение, урам йогынтысы аларның
аңына һәм рухына әдәпсезлек үрнәкләрен сеңдерә, милләтнең гасырлар буе
формалашкан әхлак кагыйдәләрен кире кага. Шуңа күрә укучыларны милли рухта,
төпле фикерле итеп тәрбияләргә кирәк.

      
Китап безнең җаныбызга иңгән, каныбызга сеңгән. Китапсыз күңел – буш күңел,
китапсыз йорт – нурсыз йорт, китапсыз милләт – кыйбласыз милләт.
Бәхетебезгә,
без андыйлар түгел!

1 нче текст. Мин кулыма китап алам… (Р. Миңнуллин*)

(1) Без — китаплы халык. (2) Татар халкы гыйлемле булган, китап укыган.

(3) Бүгенге көнгә кадәр килеп җиткән кулъязма китаплар шул хакта сөйли.

(4) Кулъязмаларны күчереп язучы осталар барлыкка килгән. (5) Хәзергечә әйтсәк, китапларны тиражлаучылар була.

(6) Аннан басма китаплар чоры башланган. (7) Безнең әби-бабайларыбыз үз телләрендә белем алганнар, шул ук вакытта фарсыча да, гарәпчә дә белгәннәр. (8) Шунысы мөһим: без үзебез генә белемле булып калмаганбыз, мәгърифәт нурларын башка тугандаш халыкларга да таратканбыз. (9) Якын-тирәдә генә түгел, Урта Азия далаларына кадәр барып җиткәнбез. (10) Бу да халкыбызның игелекле хезмәтләреннән саналырга тиеш.

(11) Яңа чорлар килде. (12) Радио-телевидение, компьютер, интернет заманы. (13) Техника үзгәрә, компьютерлар, телефоннар, телевизорлар, музыка тыңлый торган төрле аппаратуралар яңара, камилләшә. (14) Уены да шунда, дәреслекләре дә, фильмнары да, музыкасы да, фотосурәтләре дә, хәтта шпаргалкалары да…

(15) Классикларыбызны укып үсмәгән, бүгенге язучыларыбызны белмәгән милләттәшләребез рухи тамырларыбызны да, тарихыбызны да, гореф-гадәтләребезне дә аңламаслар дигән шигем бар. (16) Ана сөте белән кермәгәнне, тана сөте белән кермәс, дигән шикелле, китап белән кермәгәнне, компьютер белән кермәсә, нишләрбез? (17) Беренчедән, компьютер — компьютер инде ул. (18) Аның җаны да, хисе дә юк. (19) Виртуаль дөнья <…> реаль дөньядан, тормыштан аерылу дигән сүз. (20) Икенчедән, компьютерның милләте юк.

(21) Без күп гасырлар дәвамында белемне бары тик китап аша алганбыз. (22) Иман нурын да, дөнья цивилизациясенең казанышларын да, халкыбызның бай тарихын да, рух ныклыгын да безгә китап биргән. (23) Шуңа күрә дә без Китапка чиксез рәхмәтле.

(24) Бүгенге көндә безнең төп рухи таянычыбыз китап булырга тиеш! (25) Китапсыз күңел — буш күңел, китапсыз йорт — нурсыз йорт, китапсыз милләт — киләчәксез милләт. (26) Бәхетебезгә, без андыйлар түгел! (27) Әлегә…

*Роберт Миңнуллин (1948) — халык шагыйре, популяр җырлар авторы. Аның шигырьләрендә туган җир, табигать, мәхәббәт лирикасы, әниләр темасы чагыла. Алар лирик образлар, нечкә хисләр, тапкыр һәм юмористик гыйбарәләр белән бирелгән.

“Мин кулыма китап алам” тексты буенча сочинение

Р. Миңнуллин текстының соңгы юлларында китапның милләт өчен рухи чыганак булуы турында ассызыкланган. Автор укучыларны милләтебез тарихында китапның тоткан урыны һәм аның рухи кыйммәте турында уйланырга чакыра.

Текст: “…китапсыз милләт – киләчәксез милләт. Бәхетебезгә, без андыйлар түгел! Әлегә…” – дигән сүзләр белән төгәлләнә. Бу сүзләрдән күренгәнчә, автор моның гел шулай булып калачагына шик белдерә. Минемчә, монда хаклык бар. “Яңа чорлар килде,” – дип яза автор һәм компьютерның китапны кысрыклап чыгара баруына борчылуын яшерми.

Әйе, бу шулай. Бүген укучы, кибеткә кереп, китап алмый. Китап геройларын кызганып еламый, алар белән бергә шатланмый. Көне-төне компьютерда уйный. Бу уеннар аның аңын томалый, зиһенен тупасландыра, рухи дөньясын ярлыландыра. Көчләүгә, үтерешкә корылган виртуаль дөнья белән яшәгән бала миһербансыз булып үсә. Аның өчен милләт тә, ата-ана да икенче планга күчә бара. Рухи кыйммәтләр югала барган саен, акчага табыну арта бара. “Виртуаль дөнья < … > реаль дөньядан, тормыштан аерылу дигән сүз.” Компьютерның файдалы яклары да бик күп, ләкин ул барыбер китапны алыштыра алмый. Кешелек дөньясы мең ел элек тә китапсыз яшәмәгән, хәзер дә аннан башка яши алмый. Китап – белем чишмәсе. Китап укымаган кешенең аң-фикерләү дәрәҗәсе дә түбән, рухи дөньясы да ярлы була. Ата-анага, милләт һәм туган илгә мәхәббәт тә китап аша сеңдерелә. Халкыбызның бөек үткәнен дә китап аша гына белә алабыз. “Шуңа күрә дә без Китапка чиксез рәхмәтле.”

Шулай итеп, китап кешене уйланырга, аның геройлары кичергәннәрне йөрәгеннән үткәрергә, хис дөньясын баетырга, битараф булмаска ярдәм итә. 

  • Китап – тормыш к?згесе.
    Китап-тормыш к?згесе дип юкка гына ?йтмил?р. Мин китаплар укырга яратам.  Безне? ?й тулы китап. Туган к?нем? д?, б?йр?м к?ненд? д? ?нием китап б?л?к ит?. Белемле, т?ртипле булып ?с?емне тели ул минем.
    Язучылар безг? тормышта к?рг?н-белг?нн?рен матур с?зл?р аша ?иткер?л?р. Татар ?дипл?ре тупас, оятсыз сузл?рне геройлар телен? кертми диярлек. Без у?ай геройлар кебек ?д?пле с?йл?шерг?, т?ртипле булырга, ?зебезне бизи торган матур эшл?р башкарырга ?йр?н?без.
    Шуларны? берсе Г. Тукайны? “Эш бетк?ч, уйнарга ярый” шигыренн?н сабый. Шигырьд? шагыйрь безне  кечкен? баланы? бер к?не бел?н таныштыра. Аны? сабырлыгына исе? кит?р! Кояшны? кыздыруына, Сандугач ?ырына, Алмагачны? кызыктыруларына д? туз? ул. Аларны? ?аркайсына олылар шикелле, бик акыллы гына итеп ?авап бир?.
    Дим?к,  Г. Тукай бала ?чен укуны? и? кир?кле эш ик?нлеген к?рс?т?.
    Шушы Сабыйны? акыллы булуын,  тырышып укырга кир?клеген а?лата. ? уен ?чен вакыт ?ит?рлек, д?ресл?рне бер вакытта х?зерл?рг? кир?клекне ?йр?т?.
    Шулай итеп, китап –  ми?а яшьт?шл?рем тормышын к?згед?ге кебек итеп к?рс?т?, аларны? у?ай сыйфатлары мине т?рбияли, зур тормышка ?зерли.
    Салим?анова Галия
    5нче сыйныф укучысы.

  • Китап ? белем чишм?се.
    М?каль.
    Д?ньяда китаптан башка яш?? м?мкин т?гел, дип уйлыйм мин. Без китаплар аша тормышны ?йр?н?без, белем алабыз. Ч?нки аларда бик к?п акыл х?зин?се тупланган. Ул х?зин?не бернинди компьютер да, телевизор да алыштыра алмый. Китап укып, без белем алабыз, уйланабыз, тормыш ит?рг? ?йр?н?без. Китап геройларыннан ?рн?к алабыз яки кайберл?рен? охшамаска тырышабыз.
    ?зем ?ле укый белм?г?нд?, ми?а китапларны ?нием я ?тием укыйлар иде. Алар ми?а кечкен? вакытта бик к?п китаплар укыдылар, ? аннары мин ?зем укырга керештем. Аларны? эчт?лекл?рен а?лый башладым.
    Минем и? яраткан китабым ? Роза Хафизованы? “Акт?пи ник мо?ая?” диг?н китабы. Аны ми?а ?нием Я?а ел б?йр?мен? б?л?к итте. Башта ми?а китап укып чыга алмаслык калын булып тоелды. ? укый башлагач, мин китапны? ахырына килеп ?ит?емне сизми д? калдым. Китапта ?киятл?р, пьесалар тупланган. Ми?а бигр?к т? “Курай малай ма?аралары” ??м “Кирлем?н” диг?н ?кият-повестьлар ошады. Курай малай бик яхшы герой, аннан ?рн?к алырга була. Курай малай ??м Талсылу бел?н хыял канатларында с?ях?т ит?е к??елле д? булды со?! “Кирлем?н” диг?н ?кият-повестьны укыганда, ?земне читт?н к?рг?н кебек булдым. Бу китап яхшылык бел?н яманлыкны аерырга ?йр?тте. Кирлем?н бел?н дуслашмаска кир?клеген? ишар?л?де. Ул бары тик начарлыкка гына ?йр?т?.
    Со?ыннан “Акт?пи ник мо?ая?” диг?н ?киятне укып чыктым. Бу ?кият минем ?чен кызыкта, кызганыч та булды. Шулай итеп, ?земд? китап укырга тел?к уянуын сизми д? калдым! Мин кил?ч?кт? д? кызыклы китаплар бел?н дуслашырга хыялланам.

  • Китап уку — и? яхшы белем алу
    План.
    1. Китап — акыллы ки??шче ??м якын дус.
    2. Китаплар тарихыннан.
    3. Китап — д?ньяны танып белерг? ачкыч.
    4. Китап — белем чишм?се.
    Китап — ул кешене? уйларын чагылдыра торган сир?к мог?изаларны? берсе.
    И. Гази.
    Китап — и? акыллы ки??шчел?рне? берсе. Китап ??р кешег? хезм?тт? булыша, ул кешел?рне б?лад?н коткара, тормышны танып белерг? ?йр?т?. Китап кешег? ?с?рг? ??м халыкны? а?ын баетырга м?мкинлек бир?. «Китап кешене гал?мне? ху?асы ит?», — ди П.А. Павленко.
    Бала чакта китап укудан да к??елле н?рс? юктыр. Бигр?к т? ул китапта си?а таныш х?лл?р турында язылган булса, аны кат-кат укыйсы, алар турында ипт?шл?ре?? с?йлисе, шигырьл?рен к??елд?н ятлыйсы кил?. Андый китаплар — безне бала чактан зур тормышка озатып калучы, гомер буе х?терд? я?арып торучы и? якын дусларыбыз, ??р кеше китапны ?зене? и? якын дусты итеп к?р?. Китап — канатлы ул! Китап, ?зене? канатына утыртып, сине ме? елга артка илтеп ташлый, яис? ул кешене й?з елга алга алып кит?. Китап — ?н? шундый мог?изалы н?рс? ул. «Яхшы китаплар уку — ?тк?н заманны? яхшы кешел?ре бел?н с?йл?ш? ул», — ди Р. Декарт.
    Россияд? китап басу эшен 1564 нче елда Иван Федоров бел?н Петр Мстиславец башлап ?иб?рг?н.
    Д?ньяда и? кыймм?тле ??м и? авыр китап — «Изге Иоанн хакыйкате». Ул Швейцария акчасы бел?н ике ме? франк б?ял?н?. Кыймм?тле ташлар бел?н биз?лг?н бронза тышлыгы гына да 120 килограмм. Й?з илле битле бу китап 300 сарык тиресенн?н ясалган и? яхшы пергаменттан эшл?нг?н. Китапны? форматы — 75×64.
    Д?ньяда и? зур китапхан? — Россия д??л?т китапхан?се. Аны? ш?рлекл?ренд? егерме ике миллион китап бар. Аларны тезеп кую ?чен д? ун километр озынлыктагы кишт? кир?к булыр иде. Д?ньядагы и? кечкен? китапхан? ?индстанны? Амритсар ш???ренд?. Кыймм?тле м?рм?рд?н салынган, бакыр ??м алтын бел?н биз?лг?н бу китапхан?д? бары тик бер ген? китап саклана.
    Китап — д?ньяны танып белерг? ярд?м ит? торган ачкыч ул. А?арда кешелек акылыны? океаны бар. Китап уку — и? яхшы белем алу. ??р кешене? ?зен? ошаган бер китабы була. Бу кеше, китапта язылганнарны ??рвакыт иск? т?шереп, авырлыкларны ?и??. Минем д? шундый бер китабым бар. Ул — ?срар Галиевне? «Т?нге ?ыр» ?с?ре. Анда Б?ек Ватан сугышыны? балалар к??елен? ?теп керг?н ачы фа?игасе ??м совет халкыны? фашистларга каршы берд?м к?р?ше тасвирланган.
    «Китап — бакча, андагы язулар — шул бакчаны? г?лл?ре», — ди К. Насыйри. Кем укымый, шул берн?рс? турында да уйламый. Белем алуны? и? яхшы юлы — уку. Тиенн?рд?н сумнар ?ыелгандай, укылган б?ртекл?рд?н белем туплана. Китап — белем чишм?се. Китап — безне? заманны? тормышы. Китап — бер буынны? икенче буынга рухи васыяте, гомерне? со?гы чиген? ?итк?н аксакалны? я?а гына яши башлаган кешег? ки??ше. Китап битл?ре, керфекл?р кебек, к?зне ачалар.
    Китап — ки??шче? сине?,
    Дусты?, ярд?мче? сине?.
    Ул х?рм?тк? бик хаклы,
    Кадерл? син китапны.
    V—VIII сыйныфларда ?д?би-и?ади (ягъни ?йр?нелг?н ?с?р буенча яздырыла торган) сочuнeнueл?р ?. Ф?йзине? «Тукай» романын, Ф. ?мирханны? «Н??ип», Г. Ибра?имовны? «Яз башы», ?. Такташны? «Караборынны? дусты», Г. Б?шировны? «Туган ягым — яшел бишек» ?с?рл?рен укыганнан со? яздырыла.
    VI сыйныфта «Онытылмас еллар» ?с?рен ?йр?неп бетерг?ч язылачак сочuнeнueг? бер мисал китерик.

  • 1 нче текст. Мин кулыма китап алам… (Р. Ми?нуллин*)
    (1) Без – китаплы халык. (2) Татар халкы гыйлемле булган, китап укыган.
    (3) Б?генге к?нг? кад?р килеп ?итк?н кулъязма китаплар шул хакта с?йли.
    (4) Кулъязмаларны к?череп язучы осталар барлыкка килг?н. (5) Х?зергеч? ?йтс?к, китапларны тиражлаучылар була.
    (6) Аннан басма китаплар чоры башланган. (7) Безне? ?би-бабайларыбыз ?з телл?ренд? белем алганнар, шул ук вакытта фарсыча да, гар?пч? д? белг?нн?р. (8) Шунысы м??им: без ?зебез ген? белемле булып калмаганбыз, м?гъриф?т нурларын башка тугандаш халыкларга да таратканбыз. (9) Якын-тир?д? ген? т?гел, Урта Азия далаларына кад?р барып ?итк?нбез. (10) Бу да халкыбызны? игелекле хезм?тл?ренн?н саналырга тиеш.
    (11) Я?а чорлар килде. (12) Радио-телевидение, компьютер, интернет заманы. (13) Техника ?зг?р?, компьютерлар, телефоннар, телевизорлар, музыка ты?лый торган т?рле аппаратуралар я?ара, камилл?ш?. (14) Уены да шунда, д?реслекл?ре д?, фильмнары да, музыкасы да, фотосур?тл?ре д?, х?тта шпаргалкалары да…
    (15) Классикларыбызны укып ?см?г?н, б?генге язучыларыбызны белм?г?н милл?тт?шл?ребез рухи тамырларыбызны да, тарихыбызны да, гореф-гад?тл?ребезне д? а?ламаслар диг?н шигем бар. (16) Ана с?те бел?н керм?г?нне, тана с?те бел?н керм?с, диг?н шикелле, китап бел?н керм?г?нне, компьютер бел?н керм?с?, нишл?рбез? (17) Беренчед?н, компьютер – компьютер инде ул. (18) Аны? ?аны да, хисе д? юк. (19) Виртуаль д?нья реаль д?ньядан, тормыштан аерылу диг?н с?з. (20) Икенчед?н, компьютерны? милл?те юк.
    (21) Без к?п гасырлар д?вамында белемне бары тик китап аша алганбыз. (22) Иман нурын да, д?нья цивилизациясене? казанышларын да, халкыбызны? бай тарихын да, рух ныклыгын да безг? китап бирг?н. (23) Шу?а к?р? д? без Китапка чиксез р?хм?тле.
    (24) Б?генге к?нд? безне? т?п рухи таянычыбыз китап булырга тиеш! (25) Китапсыз к??ел – буш к??ел, китапсыз йорт – нурсыз йорт, китапсыз милл?т – кил?ч?ксез милл?т. (26) Б?хетебезг?, без андыйлар т?гел! (27) ?лег?…
    *Роберт Ми?нуллин (1948) – халык шагыйре, популяр ?ырлар авторы. Аны? шигырьл?ренд? туган ?ир, табигать, м?х?бб?т лирикасы, ?нил?р темасы чагыла. Алар лирик образлар, нечк? хисл?р, тапкыр ??м юмористик гыйбар?л?р бел?н бирелг?н.
    “Мин кулыма китап алам” тексты буенча сочинение
    Р. Ми?нуллин текстыны? со?гы юлларында китапны? милл?т ?чен рухи чыганак булуы турында ассызыкланган. Автор укучыларны милл?тебез тарихында китапны? тоткан урыны ??м аны? рухи кыймм?те турында уйланырга чакыра.
    Текст: “…китапсыз милл?т – кил?ч?ксез милл?т. Б?хетебезг?, без андыйлар т?гел! ?лег?…” – диг?н с?зл?р бел?н т?г?лл?н?. Бу с?зл?рд?н к?ренг?нч?, автор моны? гел шулай булып калачагына шик белдер?. Минемч?, монда хаклык бар. “Я?а чорлар килде,” – дип яза автор ??м компьютерны? китапны кысрыклап чыгара баруына борчылуын яшерми.
    ?йе, бу шулай. Б?ген укучы, кибетк? кереп, китап алмый. Китап геройларын кызганып еламый, алар бел?н берг? шатланмый. К?не-т?не компьютерда уйный. Бу уеннар аны? а?ын томалый, зи?енен тупасландыра, рухи д?ньясын ярлыландыра. К?чл??г?, ?терешк? корылган виртуаль д?нья бел?н яш?г?н бала ми?ербансыз булып ?с?. Аны? ?чен милл?т т?, ата-ана да икенче планга к?ч? бара. Рухи кыймм?тл?р югала барган саен, акчага табыну арта бара. “Виртуаль д?нья реаль д?ньядан, тормыштан аерылу диг?н с?з.” Компьютерны? файдалы яклары да бик к?п, л?кин ул барыбер китапны алыштыра алмый. Кешелек д?ньясы ме? ел элек т? китапсыз яш?м?г?н, х?зер д? аннан башка яши алмый. Китап – белем чишм?се. Китап укымаган кешене? а?-фикерл?? д?р???се д? т?б?н, рухи д?ньясы да ярлы була. Ата-анага, милл?т ??м туган илг? м?х?бб?т т? китап аша се?дерел?. Халкыбызны? б?ек ?тк?нен д? китап аша гына бел? алабыз. “Шу?а к?р? д? без Китапка чиксез р?хм?тле.”
    Шулай итеп, китап кешене уйланырга, аны? геройлары кичерг?нн?рне й?р?генн?н ?тк?рерг?, хис д?ньясын баетырга, битараф булмаска ярд?м ит?.

  • Китап турында нинди генэ мэкальлэр юк: китап — белем чишм?се; китап белем ачкычы; китапны? белм?г?не юк; китапсыз ?й — иш?к абзары; китап – тормыш к?згесе; китапны? белм?г?не юк, х, б. Аларнын хэрберсе безне кубрэк китаплар укырга онди. Бигрэктэ хэзер  барлык нэрсэ компьютелаштырган вакытта.
    Ин бэхетле кеше — китап укучы кешедер, минемчэ. Китап уку бит ул ниндидер белем яисэ информация алу гына тугел эле, э торле таланты авторларнын фантазия иленэ кереп киту дэ. Э бэлки фантазиядэ тугелдер, э чынлыкта булган хэл, авторнын борчулары ?эм башыннан кичергэннэре.
    Купчелегебез эйтер:”Китап укыганчы мин анын фильмын карыйм”. Минемчэ бу алай тугел. Фильм тошеруче сценарист хэм режиссер  нинди генэ профессионал булмасын, узебез куз алдына китергэн образларланда яхшысы була алмый. Китап укып без геройларны куз алдына гына китереп калмыйбыз, э аларга карата аерым эмоциялэр дэ кичерэбез. Бер китапны куп тапкырлар укырга момкин хэм укыган саен узенэ яна ачышлар ясыйсын, беренче тапкыр укыган кебек укыйсын! Э фильмны бер тапкыр карыйсын, анда да тошеручелэрнен эшчэнлегенэ генэ игътибар итэсен.
    Китап ул белем чишмэсе. Китап укып без бэхет, мэхэббэт, ерак иллэр турында белэбез.Торле энциклопедиялэр хэм сузлеклэр ин авыр сорауга да жавап табалар.
    Дусларым э сез китап тарихын белэсезме? Россияд? китап басу эшен 1564 нче елда Иван Федоров бел?н Петр Мстиславец башлап ?иб?рг?н.
    Д?ньяда и? кыймм?тле ??м и? авыр китап — «Изге Иоанн хакыйкате». Ул Швейцария акчасы бел?н ике ме? франк б?ял?н?. Кыймм?тле ташлар бел?н биз?лг?н бронза тышлыгы гына да 120 килограмм. Й?з илле битле бу китап 300 сарык тиресенн?н ясалган и? яхшы пергаменттан эшл?нг?н. Китапны? форматы — 75×64.
    Д?ньяда и? зур китапхан? — Россия д??л?т китапхан?се. Аны? ш?рлекл?ренд? егерме ике миллион китап бар. Аларны тезеп кую ?чен д? ун километр озынлыктагы кишт? кир?к булыр иде. Д?ньядагы и? кечкен? китапхан? ?индстанны? Амритсар ш???ренд?. Кыймм?тле м?рм?рд?н салынган, бакыр ??м алтын бел?н биз?лг?н бу китапхан?д? бары тик бер ген? китап саклана.
    Минем дэ сезне уземнен яратып укый торган берничэ китабым белэн таныштырасым килэ, дусларым.
    Ин беренче китапларымнын берсе “Краткая энциклопедия дошкольника”
    Габдулла Тукай иленэ сэяхэт. Татар хэм рус телендэ
    Лэбиб Лероннын “Борчак шыттырам!” китабы
    Ин яраткан китапларымнын берсе
    Язмамны Габдулла Тукайны? “китап” шигыре белэн тэмамлыйсым килэ
    ?ич т? к??елем ачылмаслык эчем пошса
    ?з-?земне к?ралмыйча, рухым т?шс?,
    ??фа чикс?м, й?д?п бетс?м, бу башымны
    Куялмыйча ?анга ?ылы хичбер т?шк?:
    Х?ср?т со?ра, х?ср?т килеп алмаш-алмаш
    К??елсез уй бел?н т?мам ?йл?нс? баш,
    К?зл?ремд? кибеп т? ?итм?г?н булса
    Х?зер ген? сыгылып-сыгылып елаган яшь
    Шул вакытта мин кулыма китап  алам,
    Аны? изге с?хиф?л?рен актарам:
    Р?х?тл?неп кит? шунда ?аным, т?нем,
    Шуннан гына д?ртл?рем? д?рман табам
    Уеп барган х?рбер юлым, х?рбер с?зем
    Була минем юл к?рс?т?че йолдызым.
    С?йми башлыйм бу д?ньяны? ваклыкларын
    Ачыладыр, нурланадыр к??елем, к?зем.
    ?и?елл?н?м, м?гъсумланам мин шул чакта
    Р?хм?т ?йт?м укыганым шул китапка,
    Ышанычым арта минем ?з-?зем?,
    ?мит бел?н карый башлыйм булачакка.

  • Китап ? белем чишм?се.
    М?каль.
    Д?ньяда китаптан башка яш?? м?мкин т?гел, дип уйлыйм мин. Без
    китаплар аша тормышны ?йр?н?без, белем алабыз. Ч?нки аларда бик к?п акыл х?зин?се
    тупланган. Ул х?зин?не бернинди компьютер да, телевизор да алыштыра алмый.
    Китап укып, без белем алабыз, уйланабыз, тормыш ит?рг? ?йр?н?без. Китап
    геройларыннан ?рн?к алабыз яки кайберл?рен? охшамаска тырышабыз.
    ?зем ?ле укый белм?г?нд?, ми?а китапларны ?нием я ?тием укыйлар иде.
    Алар ми?а кечкен? вакытта бик к?п китаплар укыдылар, ? аннары мин ?зем укырга
    керештем. Аларны? эчт?лекл?рен а?лый башладым.
    Минем и? яраткан китабым ? Роза Хафизованы? “Акт?пи ник мо?ая? ” диг?н китабы. Аны ми?а
    ?нием Я?а ел б?йр?мен? б?л?к итте. Башта ми?а китап укып чыга алмаслык калын
    булып тоелды. ? укый башлагач, мин китапны? ахырына килеп ?ит?емне сизми д?
    калдым. Китапта ?киятл?р, пьесалар тупланган. Ми?а бигр?к т? “Курай малай
    ма?аралары” ??м “Кирлем?н” диг?н ?кият-повестьлар ошады. Курай
    малай бик яхшы герой, аннан ?рн?к алырга була. Курай малай ??м Талсылу бел?н
    хыял канатларында с?ях?т ит?е к??елле д? булды со?! “Кирлем?н” диг?н
    ?кият-повестьны укыганда, ?земне читт?н к?рг?н кебек булдым. Бу китап яхшылык
    бел?н яманлыкны аерырга ?йр?тте. Кирлем?н бел?н дуслашмаска кир?клеген?
    ишар?л?де. Ул бары тик начарлыкка гына ?йр?т?.
    Со?ыннан “Акт?пи ник мо?ая? ” диг?н ?киятне укып чыктым. Бу
    ?кият минем ?чен кызыкта, кызганыч та булды. Шулай итеп, ?земд? китап укырга
    тел?к уянуын сизми д? калдым! Мин кил?ч?кт? д? кызыклы китаплар бел?н
    дуслашырга хыялланам.

  • Мин кулыма китап алам… Без – китаплы халык
    ?ич т? к??лем ачылмаслык эчем пошса,
    ?з-?земне к?р?лмич?, рухым т?шс?,
    ??фа чикс?м, й?д?п бетс?м, бу башымны
    Куялмыйча ?анга ?ылы ?ичбер т?шк?;
    Х?ср?т со?ра х?ср?т килеп алмаш-алмаш,
    К??елсез уй бел?н т?мам ?йл?нс? баш,
    К?зл?ремд? кибеп т? ?итм?г?н булса
    Х?зер ген? сыглып-сыглып елаган яшь, –
    Шул вакытта мин кулыма китап алам,
    Аны? изге с?хиф?л?рен актарам… Г.Тукай
    Бала к??еле кече яшьт?н ?к китапка тартыла. Матурлыкка, камиллекк?, с?нгатьк? омтылуны табигать ?зе салган, к?р?мсе?. Якыннарын ул: “Китап укы, ?кият с?йл?”, – дип аптыратып бетер?. ?мма, ни га??п, ?зе х?реф таный, укый бел? башлагач, бу омтылыш кими. И? кызганычы шунда: башлангыч сыйныф ахырында укучы матур ?д?бияттан читл?ш? башлый, м?кт?пне т?мамлап чыкканда китап с?ючел?р бармак бел?н ген? санарлык кала. Н?рс? эшл?рг?? Я?а чорлар килде. Радио-телевидение, компьютер, интернет заманы. Техниканы?, электрониканы? ?зг?р?ен? к?з д? иярми, компьютерлар, кес? телефоннары, телевизорлар, музыка ты?лый торган т?рле аппаратуралар безне? к?з алдында я?ара, камилл?ш?. Яшьл?ребезне? к?бесе шул компьютер дип чукына. Уены да шунда, д?реслекл?ре д?, фильмнары да, музыкасы да, фотосур?тл?ре д?, х?тта шпаргалкалары да… Компьютер кил?ч?кт? китапны алыштырмасмы? Калын-калын китаплар х?зер ?к инде уч т?бе кад?р дискетка сыеп бет?. Татар теле укытучылары “балалар китап укымый” дип зарлана. Кызганычыбызга, бу чыннан да, шулай. Балаларны да а?ларга тырышырга кир?к: алар бит кызыклыракны, мавыктыргычракны, ?и?елр?кне карыйлар. Дим?к, д?реслекл?р, китаплар да балаларны? игътибарын ??леп ит?рлек булырга тиеш. Ана с?те бел?н керм?г?нне, тана с?те бел?н керм?с, диг?н шикелле, китап бел?н керм?г?нне, компьютер бел?н керм?с? нишл?рбез? Беренчед?н, компьютер – компьютер инде ул. Аны? ?аны да, хисе д? юк. Виртуаль д?нья – реаль д?ньядан, тормыштан аерылу диг?н с?з. Икенчед?н, компьютерны? милл?те юк. К?пме ген? тырышлык салсак та, к?пме ген? ?зебезч? с?йл?штерерг? тырышып карасак та, компьютерны татарлаштырып булмас шикелле. Тормыш б?генге к?н укытучылары ??м китапхан?чел?р алдында я?адан-я?а бурычлар куя. Х?зерге к?нд? м?гъл?матлы, югары белемле булудан тыш, гам?лд? аларны куллана бел? д? кир?к. Милли рухны саклап яш??че, телебезне кил?ч?кк? алып барырга с?л?тле яшь буын т?рбиял?? – безне? т?п бурычыбыз. Шушы максат-бурычларны тормышка ашыру максатыннан, без ?зебезне? ?з?к район китапхан?се белэн уку елы барышында гел хезм?тт?шлек итеп торабыз. Бигр?к т? Горшунова Валентина Александровна, Исламова Ф??зия, Гыймадиева Г?л?с? бел?н тыгыз элемт?д? торабыз. Алар ?з эшл?рен яратып эшл??че, фидакарь ?анлы кешел?р. Без аларда еш булабыз: берг?л?п очрашулар уздырабыз, китап укучылар конференциял?ре оештырабыз. Т?рбияви темаларга с?йл?ш?, ??г?м?л?р оештырганда укучылар к??еле ?хлакый проблемалар аша уза, алар ?з карашын, ?з фикерен ?йтерг? ?йр?н?, б?х?сл?ш?. Бу ис?, ?хлакый ш?хес булып формалашуга зур йогынты ясый. Шушы максаттан, мин укучыларны?фикерл?? с?л?тен ??рьяклы ?стер?г?, ??р укучы бел?н индивидуаль эшл??г?, укучыларны милл?тен, туган туфрагын, нигезен, ?ти-?нисен, ?би-бабаларын, ?з н?селен, туган телен яратучылар итеп т?рбиял?рг? тырышам. Ч?нки укучыларда милли ?за? формалаштыру – халкыбыз тарихын яхшы бел?че, милл?те бел?н горурланучы ш?хес т?рбиял?? диг?н с?з. ?с?рне? икенче ?зенч?леге -?хлак т?рбиясе бир?д?. Барлык ?с?рл?рд? д? р?химлелек, гаделлек, яхшылык, матурлык бар.
    “Яхшылыкка – яхшылык бел?н ?авап бирерл?р”, “начарлык эшл?с??, ??засын алырсы?”, “кешел?рне х?рм?т итс??, ?зе?не д? х?рм?т ит?рл?р” кебек т?рбияви моментларга зур урын бирел?. ? х?зерге чорда бу бигр?к т? м??им, ч?нки радио – телевидение, урам йогынтысы аларны? а?ына ??м рухына ?д?псезлек ?рн?кл?рен се?дер?, милл?тне? гасырлар буе формалашкан ?хлак кагыйд?л?рен кире кага. Шу?а к?р? укучыларны милли рухта, т?пле фикерле итеп т?рбиял?рг? кир?к. Китап безне? ?аныбызга и?г?н, каныбызга се?г?н. Китапсыз к??ел – буш к??ел, китапсыз йорт – нурсыз йорт, китапсыз милл?т – кыйбласыз милл?т. Б?хетебезг?, без андыйлар т?гел!

  • “Туган ягым – яшел бишек” ?с?ренд? язучы ?зене? к??елле
    балачагын сур?тли. К?кк? ашкан таулар артыннан, ?зене? алтын
    к?лм?ген киеп, к?н д? табигатьне с?ламл??че кояшны, аны? яктысында
    ?емелд??че чык тамчыларын, шулай ук авылны? б?тен м?ш?катен к?реп
    ?с? Гом?р.
    Балачак ул кеше гомеренд? бер ген? була. Шу?а к?р? аны? ??р
    мизгеле кадерле, алар бервакытта да онытылмыйлар. ??р кеше аны
    сагынып, юксынып иск? ала. ?леге ?с?рд? Гом?р Б?широв балачак
    образына б?йл?п, туган авылын, татар халкыны? ел саен ?тк?релеп
    кил? торган изгед?н-изге йолаларын, б?йр?мн?рен нечк?л?п сур?тли,
    а?а м?х?бб?тен белдер?. Минемч?, н?къ мен? шул гореф-гад?тл?ре
    бел?н ?зенч?лекле ул “Туган ягым-яшел бишек” ?с?ре.
    Туган ягында нинди ген? б?йр?мн?ре юк аны?! Сабан туе дисе?ме,
    ашлык ч?ч?, печ?н чабу, каз ?м?л?ре, ?йг? килен т?шер? дисе?ме…
    Аларны? ??рберсе кадерле!
    ?ирл?р кардан арчылгач, Гом?рл?р ашлык ч?ч?рг? басуга кит?л?р.
    Л?кин бу гади ген? н?рс? т?гел. Аны? да ?з т?ртибе бар. ?нк?йл?ре
    ирт?н ирт?к йомыркаларын ?зерл?п куйган инде. Гом?р бел?н ?тисе бу
    йомыркаларны кара ?ирг? сибеп ?иб?р?л?р. Бабайлар шулай эшл?г?н
    чакта, иген у?ар, иген б?ртеге йомырка кад?рле булыр, дип
    ышанганнар.

  • Ольга
    Китап уку — и? яхшы белем алу
    План. 1. Китап — акыллы ки??шче ??м якын дус. 2. Китаплар тарихыннан. 3. Китап — д?ньяны танып белерг? ачкыч. 4. Китап — белем чишм?се. Китап — ул кешене? уйларын чагылдыра торган сир?к мог?изаларны? берсе. И. Гази. Китап — и? акыллы ки??шчел?рне? берсе. Китап ??р кешег? хезм?тт? булыша, ул кешел?рне б?лад?н коткара, тормышны танып белерг? ?йр?т?. Китап кешег? ?с?рг? ??м халыкны? а?ын баетырга м?мкинлек бир?. «Китап кешене гал?мне? ху?асы ит?», — ди П. А. Павленко. Бала чакта китап укудан да к??елле н?рс? юктыр. Бигр?к т? ул китапта си?а таныш х?лл?р турында язылган булса, аны кат-кат укыйсы, алар турында ипт?шл?ре?? с?йлисе, шигырьл?рен к??елд?н ятлыйсы кил?. Андый китаплар — безне бала чактан зур тормышка озатып калучы, гомер буе х?терд? я?арып торучы и? якын дусларыбыз, ??р кеше китапны ?зене? и? якын дусты итеп к?р?. Китап — канатлы ул! Китап, ?зене? канатына утыртып, сине ме? елга артка илтеп ташлый, яис? ул кешене й?з елга алга алып кит?. Китап — ?н? шундый мог?изалы н?рс? ул. «Яхшы китаплар уку — ?тк?н заманны? яхшы кешел?ре бел?н с?йл?ш? ул» , — ди Р. Декарт. Россияд? китап басу эшен 1564 нче елда Иван Федоров бел?н Петр Мстиславец башлап ?иб?рг?н. Д?ньяда и? кыймм?тле ??м и? авыр китап — «Изге Иоанн хакыйкате» . Ул Швейцария акчасы бел?н ике ме? франк б?ял?н?. Кыймм?тле ташлар бел?н биз?лг?н бронза тышлыгы гына да 120 килограмм. Й?з илле битле бу китап 300 сарык тиресенн?н ясалган и? яхшы пергаменттан эшл?нг?н. Китапны? форматы — 75×64.Д?ньяда и? зур китапхан? — Россия д??л?т китапхан?се. Аны? ш?рлекл?ренд? егерме ике миллион китап бар. Аларны тезеп кую ?чен д? ун километр озынлыктагы кишт? кир?к булыр иде. Д?ньядагы и? кечкен? китапхан? ?индстанны? Амритсар ш???ренд?. Кыймм?тле м?рм?рд?н салынган, бакыр ??м алтын бел?н биз?лг?н бу китапхан?д? бары тик бер ген? китап саклана. Китап — д?ньяны танып белерг? ярд?м ит? торган ачкыч ул. А?арда кешелек акылыны? океаны бар. Китап уку — и? яхшы белем алу. ??р кешене? ?зен? ошаган бер китабы була. Бу кеше, китапта язылганнарны ??рвакыт иск? т?шереп, авырлыкларны ?и??. Минем д? шундый бер китабым бар. Ул — ?срар Галиевне? «Т?нге ?ыр» ?с?ре. Анда Б?ек Ватан сугышыны? балалар к??елен? ?теп керг?н ачы фа?игасе ??м совет халкыны? фашистларга каршы берд?м к?р?ше тасвирланган. «Китап — бакча, андагы язулар — шул бакчаны? г?лл?ре» , — ди К. Насыйри. Кем укымый, шул берн?рс? турында да уйламый. Белем алуны? и? яхшы юлы — уку. Тиенн?рд?н сумнар ?ыелгандай, укылган б?ртекл?рд?н белем туплана. Китап — белем чишм?се. Китап — безне? заманны? тормышы. Китап — бер буынны? икенче буынга рухи васыяте, гомерне? со?гы чиген? ?итк?н аксакалны? я?а гына яши башлаган кешег? ки??ше. Китап битл?ре, керфекл?р кебек, к?зне ачалар. Китап — ки??шче? сине?,Дусты?, ярд?мче? сине?.Ул х?рм?тк? бик хаклы, Кадерл? син китапны.

  • Китап ? белем чишм?се.
    Д?ньяда китаптан башка яш?? м?мкин т?гел, дип уйлыйм мин. Без китаплар аша тормышны ?йр?н?без, белем алабыз. Ч?нки аларда бик к?п акыл х?зин?се тупланган. Ул х?зин?не бернинди компьютер да, телевизор да алыштыра алмый. Китап укып, без белем алабыз, уйланабыз, тормыш ит?рг? ?йр?н?без. Китап геройларыннан ?рн?к алабыз яки кайберл?рен? охшамаска тырышабыз. ?зем ?ле укый белм?г?нд?, ми?а китапларны ?нием я ?тием укыйлар иде. Алар ми?а кечкен? вакытта бик к?п китаплар укыдылар, ? аннары мин ?зем укырга керештем. Аларны? эчт?лекл?рен а?лый башладым. Минем и? яраткан китабым ? Роза Хафизованы? “Акт?пи ник мо?ая? ” диг?н китабы. Аны ми?а ?нием Я?а ел б?йр?мен? б?л?к итте. Башта ми?а китап укып чыга алмаслык калын булып тоелды. ? укый башлагач, мин китапны? ахырына килеп ?ит?емне сизми д? калдым. Китапта ?киятл?р, пьесалар тупланган. Ми?а бигр?к т? “Курай малай ма?аралары” ??м “Кирлем?н” диг?н ?кият-повестьлар ошады. Курай малай бик яхшы герой, аннан ?рн?к алырга була. Курай малай ??м Талсылу бел?н хыял канатларында с?ях?т ит?е к??елле д? булды со?! “Кирлем?н” диг?н ?кият-повестьны укыганда, ?земне читт?н к?рг?н кебек булдым. Бу китап яхшылык бел?н яманлыкны аерырга ?йр?тте. Кирлем?н бел?н дуслашмаска кир?клеген? ишар?л?де. Ул бары тик начарлыкка гына ?йр?т?.Со?ыннан “Акт?пи ник мо?ая? ” диг?н ?киятне укып чыктым. Бу ?кият минем ?чен кызыкта, кызганыч та булды. Шулай итеп, ?земд? китап укырга тел?к уянуын сизми д? калдым! Мин кил?ч?кт? д? кызыклы китаплар бел?н дуслашырга хыялланам.
    Источник: http://www.insha.ru/text/75

  • метки: Кемнэн, Кемнэрдэн, Предложение, Темасын, Радио, Торабыз, Китаплар, Калын

    Мин кулыма китап алам… Без — китаплы халык

    Һич тә күңлем ачылмаслык эчем пошса,

    Үз-үземне күрәлмичә, рухым төшсә,

    Җәфа чиксәм, йөдәп бетсәм, бу башымны

    Куялмыйча җанга җылы һичбер төшкә;

    Хәсрәт соңра хәсрәт килеп алмаш-алмаш,

    Күңелсез уй белән тәмам әйләнсә баш,

    Күзләремдә кибеп тә җитмәгән булса

    Хәзер генә сыглып-сыглып елаган яшь, —

    Шул вакытта мин кулыма китап алам,

    Аның изге сәхифәләрен актарам…

    Г.Тукай

    Бала күңеле кече яшьтән үк китапка тартыла. Матурлыкка, камиллеккә, сәнгатькә омтылуны табигать үзе салган, күрәмсең. Якыннарын ул: «Китап укы, әкият сөйлә», — дип аптыратып бетерә. Әмма, ни гаҗәп, үзе хәреф таный, укый белә башлагач, бу омтылыш кими. Иң кызганычы шунда: башлангыч сыйныф ахырында укучы матур әдәбияттан читләшә башлый, мәктәпне төмамлап чыкканда китап сөючеләр бармак белән генә санарлык кала. Нәрсә эшләргә?

    Яңа чорлар килде. Радио-телевидение, компьютер, интернет заманы. Техниканың, электрониканың үзгәрүенә күз дә иярми, компьютерлар, кесә телефоннары, телевизорлар, музыка тыңлый торган төрле аппаратуралар безнең күз алдында яңара, камилләшә. Яшьләребезнең күбесе шул компьютер дип чукына. Уены да шунда, дәреслекләре дә, фильмнары да, музыкасы да, фотосурәтләре дә, хәтта шпаргалкалары да… Компьютер киләчәктә китапны алыштырмасмы? Калын-калын китаплар хәзер үк инде уч төбе кадәр дискетка сыеп бетә. Татар теле укытучылары «балалар китап укымый» дип зарлана. Кызганычыбызга, бу чыннан да, шулай. Балаларны да аңларга тырышырга кирәк: алар бит кызыклыракны, мавыктыргычракны, җиңелрәкне карыйлар. Димәк, дәреслекләр, китаплар да балаларның игътибарын җәлеп итәрлек булырга тиеш.

    Ана сөте белән кермәгәнне, тана сөте белән кермәс, дигән шикелле, китап белән кермәгәнне, компьютер белән кермәсә нишләрбез? Беренчедән, компьютер — компьютер инде ул. Аның җаны да, хисе дә юк. Виртуаль дөнья — реаль дөньядан, тормыштан аерылу дигән сүз. Икенчедән, компьютерның милләте юк. Күпме генә тырышлык салсак та, күпме генә үзебезчә сөйләштерергә тырышып карасак та, компьютерны татарлаштырып булмас шикелле.

    2 стр., 568 слов

    Китап укып елый алганнарны к еленд булмый каралык

    … кермәс, дигән шикелле, китап белән кермәгәнне, компьютер белән кермәсә, нишләрбез? (17) Беренчедән, компьютер — компьютер … шә. (14) Уены да шунда, дәреслекләре дә, фильмнары да, музыкасы да, … әр белән бирелгән. “Мин кулыма китап алам” тексты буенча с Р. Ми … әтта шпаргалкалары да… (15) Классикларыбызны укып үсмәгән, бүгенге язучыларыбызны … Компьютерның файдалы яклары да бик күп, ләкин ул барыбер китапны …

    Тормыш бүгенге көн укытучылары һәм китапханәчеләр алдында яңадан-яңа бурычлар куя. Хәзерге көндә мәгълүматлы, югары белемле булудан тыш, гамәлдә аларны куллана белү дә кирәк. Милли рухны саклап яшәүче, телебезне киләчәккә алып барырга сәләтле яшь буын тәрбияләү — безнең төп бурычыбыз.

    Шушы максат-бурычларны тормышка ашыру максатыннан, без үзебезнең үзәк район китапханәсе белэн уку елы барышында гел хезмәттәшлек итеп торабыз. Бигрәк тә Горшунова Валентина Александровна, Исламова Фәүзия, Гыймадиева Гөлүсә белән тыгыз элемтәдә торабыз. Алар үз эшләрен яратып эшләүче, фидакарь җанлы кешеләр. Без аларда еш булабыз: бергәләп очрашулар уздырабыз, китап укучылар конференцияләре оештырабыз.

    Тәрбияви темаларга сөйләшү, әңгәмәләр оештырганда укучылар күңеле әхлакый проблемалар аша уза, алар үз карашын, үз фикерен әйтергә өйрәнә, бәхәсләшә. Бу исә, әхлакый шәхес булып формалашуга зур йогынты ясый. Шушы максаттан, мин укучыларныңфикерлөү сәләтен һәрьяклы үстерүгә, һәр укучы белән индивидуаль эшләүгә, укучыларны милләтен, туган туфрагын, нигезен, өти-әнисен, өби-бабаларын, үз нәселен, туган телен яратучылар итеп тәрбияләргә тырышам. Чөнки укучыларда милли үзаң формалаштыру — халкыбыз тарихын яхшы белүче, милләте белән горурланучы шәхес тәрбияләү дигән сүз.

    Әсәрнең икенче үзенчәлеге -әхлак төрбиясе бирүдә. Барлык әсәрләрдә дә рәхимлелек, гаделлек, яхшылык, матурлык бар.

    «Яхшылыкка — яхшылык белән җавап бирерләр», «начарлык эшләсәң, җәзасын алырсың», «кешеләрне хөрмәт итсәң, үзеңне дә хөрмәт итәрләр» кебек тәрбияви моментларга зур урын бирелә.

    Ә хәзерге чорда бу бигрәк тә мөһим, чөнки радио — телевидение, урам йогынтысы аларның аңына һәм рухына әдәпсезлек үрнәкләрен сеңдерә, милләтнең гасырлар буе формалашкан әхлак кагыйдәләрен кире кага. Шуңа күрә укучыларны милли рухта, төпле фикерле итеп тәрбияләргә кирәк.

    Китап безнең җаныбызга иңгән, каныбызга сеңгән. Китапсыз күңел — буш күңел, китапсыз йорт — нурсыз йорт, китапсыз милләт — кыйбласыз милләт. Бәхетебезгә, без андыйлар түгел!


    9

    Помогите , пожалуйста написать сочинение на татарском языке на тему «Книга» , очень надо

    1 ответ:



    0



    0

    Китап — иң акыллы киңәшчеләрнең берсе. Китап һәр кешегә хезмәттә булыша, ул кешеләрне бәладән коткара, тормышны танып белергә өйрәтә. Китап кешегә үсәргә һәм халыкның аңын баетырга мөмкинлек бирә.
    Бала чакта китап укудан да күңелле нәрсә юктыр. Бигрәк тә ул китапта сиңа таныш хәлләр турында язылган булса, аны кат-кат укыйсы, алар турында иптәшләреңә сөйлисе, шигырьләрен күңелдән ятлыйсы килә. Андый китаплар — безне бала чактан зур тормышка озатып калучы, гомер буе хәтердә яңарып торучы иң якын дусларыбыз, һәр кеше китапны үзенең иң якын дусты итеп күрә. Китап — канатлы ул! Китап, үзенең канатына утыртып, сине мең елга артка илтеп ташлый, яисә ул кешене йөз елга алга алып китә. Китап — әнә шундый могҗизалы нәрсә ул.
    «Китап — бакча, андагы язулар — шул бакчаның гөлләре», — ди К. Насыйри. Кем укымый, шул бернәрсә турында да уйламый. Белем алуның иң яхшы юлы — уку. Тиеннәрдән сумнар җыелгандай, укылган бөртекләрдән белем туплана. Китап — белем чишмәсе. Китап — безнең заманның тормышы. Китап — бер буынның икенче буынга рухи васыяте, гомернең соңгы чигенә җиткән аксакалның яңа гына яши башлаган кешегә киңәше. Китап битләре, керфекләр кебек, күзне ачалар.
    Китап — киңәшчең синең,
    Дустың, ярдәмчең синең.
    Ул хөрмәткә бик хаклы,
    Кадерлә син китапны.

    Читайте также

    Ответ:

    1)Nurbol doesn’t play an instrument

    2)You don’t go to school in the summer

    3)We don’t cook at school

    4)She haven’t a party on her birthday(но это не точно)

    5)They dont celebrate New year

    6)My aunt doesn’t eat turkey

    7)Our dog doesn’t like potatoes

    8)?

    Тепловой удар – возникает в результате сильного перегрева организма, когда ускоряются процессы теплообразования с одновременным снижением или замедлением теплоотдачи в организме. Тепловой удар может произойти не только на пляже в жаркую погоду, но и в бане или сауне, при работе в жарких цехах, в дорожной пробке.

    <span>Тепловой удар это более широкое понятие. Тепловой удар чаще всего случается при перегревании, при длительной работе в жарком, плохо кондиционируемом помещении, при высокой температуре воздуха, в закрытом помещении. Нарушению теплорегуляции способствует активная физическая нагрузка в синтетической, прорезиненной или плотной одежде.</span>

    Амир Султанович Арсланов ро­дился в 1926 году в деревне Калынали
    Туймазинского района Башкирии. «Деревня наша очень красивая, – говорил
    он, – С одной стороны высокие горы, наш дом стоял у самого их подножья. В
    горах из-под земли выбивается множество родничков.
    С другой стороны протекает небольшая речка, в которой мы в детстве
    лю­били купаться, недалеко от деревни большой лес». Эти воспоми­нания
    всегда жили в душе художника и питали его творчество. В доме отца,
    колхозного кузнеца, было десять детей. Рано потеряв­ший мать, лишенный
    материнской ласки и заботы, Амир Султано­вич с юных лет познал тяжесть
    крестьянского груда, лишения и голод.

    В 1941 году он уехал из деревни, поступил учиться в Белебеевское
    педучилище, но не закончил его. Семнадцатилетним юношей был призван в
    Советскую Армию. В 1944 году, будучи шофером, возил снаряда на
    передовую, затем был стрелком стрелковой диви­зии II Прибалтийского
    фронта. Прошел с боями Латвию, Литву, Эстонию. Войну закончил на
    передовой в г. Шауляе. После этого служил пять лет в Ленинграде,
    Гатчине.

    Ленинград с его архитектурными памятниками и музеями впервые открыл
    перед Арслановым мир большого искусства, здесь зародилась его мечта
    стать художником. В короткие часы, свобод­ные от службы, он посещает
    музеи, работает над собой – рисует, пишет этюды. В 1950 году,
    демобилизовавшись из армии, Арсланов приезжает в Уфу и поступает учиться
    на художественное от­деление училища искусств В 1955 году успешно
    заканчивает и едет работать в город Октябрьский. Здесь проходит
    значительная часть его жизни, создано много произведений.

    Сохранились ранние работы художника, созданные в пятидеся­тые годы. В
    них воплощены живописный дар автора, его эмоцио­нальность, поэтичность в
    восприятии окружающего Вот, неболь­шой этюд «Отчий дом» (1956) написан
    после долгой разлуки с ро­диной. Этот скромный деревенский мотив
    исполнен тихой грусти и раздумья. Художник внимательно передает
    состояние серого дня, окрасившего природу в сдержанные тона. В тоже
    время от его внимательного взгляда не ускользают голубые тени на снегу,
    кра­сивая игра серебристо-коричневых тонов.

    В числе наиболее интересных ранних работ А. С. Арсланова «Натюрморт с
    чайником» (1958 г.). В нем автор красиво сгармонировал различные цвета.
    В сложную гамму золотисто-жёлтых, серебристых тонов он вплетает
    красные, белые, черные пятна, ожив­ляющие полотно. Автора увлекает
    сочная живопись с динамичной фактурой мазка. Натюрморт небольшой по
    размеру, но средствами фрагментарной композиции и живописного решения
    художник сумел сделать его значительным, передав в нем ощущение радости
    бытия.

    Живописное дарование Арсланова с наибольшей силой и
    по­следовательностью выразилось в пейзажной живописи. В работах
    шестидесятых-семидесятых годов он выбирает такие мотивы и состояние
    природы, которые позволяют ему передать богатую игру цвета. Пейзаж
    «Красный дом» (1966 г.) он строит на эффекте освещения. Зимний город
    погружен в солнечный прозрачный воздух. Пейзаж легко, всё в нем живет и
    сверкает. Переливами холод­ных синих и голубых изображает он сугробы
    снега на первом плане. Тёплые жёлтые, красные цвета господствуют в
    решении второго плана, изображающего освещенные солнцем разноцвет­ные
    городские дома. Декоративность, подчёркнутое звучание цвета – черта,
    отличающая башкирскую живописную школу. Она нашла выражение и в работах
    Арсланова. Полотно «Весна на ферме» (1972 г.) – это сотканный из
    множества оттенков синего, охристого, красного цветов холост, мажорный
    по звучанию, как и остальные его пейзажи.

    Маленький принц защищал свою планету от баобабов, потому что она была настолько мала, что баобабы просто не могли на ней поместиться. Он каждый день ухаживал за своей планетой, пропалывая вредные баобабы.

    с верой можно подвинуть горы,

    до дна, вычерпать океан,

    с верой горе, почти не горе

    и беда, почти не беда.

    веру крепко хранит надежда,

    для неё она, как нектар

    рядом с ними (не за, не между),

    есть заветнейшая мечта.

    если веру свою не бросил

    и надежду не оставлял,

    не сдавался ни до, ни после,

    не боялся ни ям, ни скал,

    не страшили, ежели дали,

    пусть бывало, и камнем вниз…

    растворятся тоска с печалью

    и любовь будет главный приз…

    она душу теплом согреет

    и растопит весь в сердце лёд…

    не губите надежду с верой

    и любовь точно к вам придёт!

    Яңа китап укыгач

    Авыл
    китапханәсенә татар телендә нинди генә
    китап кайтса да, укымыйча калдырмыйм.
    Әдәбияттагы һәр яңалык белән кызыксынып
    барырга тырышам. Китап ошаса, аны
    башкаларга тәкъдим итәм, тәэсирләрем
    белән бүлешәм.

    Әхсән
    Баяновның «Урланган ай» дип исемләнгән
    повестьлар җыентыгын бер сулыш белән
    укып чыктым. «Җәй белән җәй арасы»
    әсәренең кечкенә күләмдәге беренче
    бүлегеннән туган кызыксыну китапның
    соңгы битләренә кадәр барды. Хәер, аның
    бүлек саналуы бераз сәеррәк тә, чөнки
    бары кереш, башлам вазифасын үти.

    Малай
    төш күрә. Үсмер дә төш күрә. Икесе дә
    чабышкы рәвешендәге бәхет атына атлана.
    Берсенеке кача, икенчесенеке хуҗасын
    егып ук төшерә.

    Буш
    кул белән калган үсмерне әле хатын-кыз
    бәхетле итә ала. Ир-атка әверелгәч,
    төшендә үзен әсир иткән кызга чәчәкләр
    өзеп бирә, аның белән мәхәббәттә аңлаша.
    Уянса, юрганын кочып ята, имеш.

    Картлык
    көненәчә ул аларның һичберсен дә онытмый
    һәм, әллә гомер — юш килгән төш кенәме
    соң, дип баш вата.

    Әлеге
    кешенең исем белән бирелмәве башламга
    тормыш фәлсәфәсен уздыру функциясе
    йөкләтелгән булуны күрсәтеп тора.

    Икенче
    бүлектә без шул сорауга җавап эзләүче
    җитмештән узган Ильяс карт белән
    очрашабыз. Әле ул колакка да каты түгел,
    күзләре дә сизгер, йорт тирәсендә
    матавыклануы аның гаиләдә дә кирәклеге
    хакында сөйли.

    Ильяс
    абзыйның күңелендә, язмышына буйсынып,
    бәхет эзләп йөргән кешенең тынгысыз
    тормышы турында аянычлы нәтиҗә бар.
    Талканнарының тыныч бәхет булмавы көн
    кебек ачык, ди ул. Күргән-белгәннәре
    арасында атын саклап кала алган
    Фәтхелисламнан гына көнләшерлеге бар
    аның.

    Бәхет
    — багана, утыртсаң, утыра, аударсаң,
    ава, дип тә өсти әдип. Шулай икән, бәхетле
    булу кешенең үзеннән дә тора ич!

    Ә
    бәхетнең чиге бар. Балачак хатирәләрендә,
    хыялларында изрәп утырган картны, шул
    хакта уйлап куюга ук, аяз көнне яшен
    суккандай итә. Ямаулы карга бер чебешен
    алып китә, карчыгы Бәһрәмия аннан
    күршеләре алдында адәм көлкесе ясый.

    Кеше
    бәхетсезлекне дә чикли ала. Ильяс әнә,
    бүгенгенең газапларыннан качып, чишмә
    буена килә һәм сөйгән ярын хатирәләренә
    дәшә. Аны очраткан җәй белән җәй арасында
    кырык ел икән. Шулай итеп, икенче бүлектә
    әсәр атамасына салынган мәгънә ачыла
    башлый. Калган кисәкләр Ильяс карт
    гомерендәге җәйләрнең һәрберсен диярлек
    берәм-берәм тасвирлый. Аны атсыз
    калдырган, сугышка алып киткән, хатынлы
    иткән, балалар шатлыгы китергән җәйләр
    бар. Ә кышлары… Ильяс абый алар хакында
    сөйләми диярлек, үзен бәхетле иткән
    җәйгә тиң кышларны гына тасвирлый ул.
    Ел фасыллары бер-берсенең урынын ала.
    Бәхетсезлек алып килгән җәйләр — кышка,
    сөеклесе белән янәшә яшәткән кышлар
    җәйгә әйләнә.

    Ни
    җитми кешегә? Үзеннән дә зуррак санаган,
    хөрмәт иткән, яраткан кызга өйләнә
    ләбаса! Һәм, гаиләсен,
    үзен тәмам онытып, җыры белән әсир иткән
    Рәгыйдәгә үлеп гашыйк булып, аларның
    театр труппалары артыннан сабый бала
    кебек ияреп йөри.

    Сугышта
    сәламәтлеген югалткан ирнең кешеләргә,
    һич югы кемгәдер кирәк буласы,
    сөясе-сөеләсе, үзен аңлаучы табасы,
    сәхнәдә артист итеп тоясы килә. Ул —
    рухы, яшәү рәвеше, дөньяны кабул итүе
    белән чын сәнгатькәр. Хисләр дулкынында
    яши, талант алдында баш ия, матурлыкка
    табына. Авыл тормышы бик якын булса да,
    печән чабар, балалар үстерер өчен генә
    яратылмаган ул. Аның шул авыл
    кешесенең күңелен күрәсе, көннәрен
    бизисе, хәленә керәсе, сәхнә аркылы аңа
    гыйбрәтләр җиткерәсе килә. Геройның
    гаилә коруы да шул хыяллары белән бәйле.
    Юкка гына китапханәче кызны, кичәләрне
    башлап йөрүчене кияүгә алмый бит инде
    ул!

    Бәһрәмия
    — начар хатын-кыз түгел, авыр сугыш
    елларында ничә баланы исән-имин яшәтә,
    йортны төзек тота, әхлагын да бозмый,
    ярдәмгә яраксыз кайткан иренә дә авыр
    бәрелми, әмма кырыс заман андагы иң уңай
    сыйфатларны юкка чыгара. Хыялыйлыгын
    югалта, сәхнәдән күңеле бизә, артыгы
    белән тормыш мәшәкатьләренә бата.
    Берәүгә нәкъ менә аның кебек хатын бик
    ошар иде дә. Ильяска — юк, ул, китаплар
    яндырганда, Бәһрәмиянең пьесалар
    җыентыгын яшереп калдырудан куркуын
    аңламый, аның беретка урынына гади яулык
    киюен дә яратмый. Хатынының картаеп
    китүенә дә күңеле әрни ирнең. Тормышны
    да рольләр башкару дип бәяләгән Ильяс
    өчен Бәһрәмия башкарган ирләр роле ошап
    бетми, шул ук вакытта ул бу рольне үзе
    дә уйнарлык хәлдә түгел.

    Ильяс
    тормыш үзгәрешләренә заман авырлыклары
    сәбәпче икәнлеген аңлый, әмма элекке
    Бәһрәмияне табу өчен, һич көч түкми. Ул
    үз идеалын икенче берәүдә — Рәгыйдәдә
    күрә.

    Кинәт
    кабынган мәхәббәт уты гомер ахырынача
    озата бара аны. Ә бит, бер уйлап карасаң,
    Бәһрәмиянең яшәү шартларына куелса,
    Рәгыйдә шул ук вазифаларны җилкәсенә
    алыр иде. Артистлар башкачарак көн күрә,
    уйлый шул. Ильяс хакына гаиләсен
    таркатудан да курыкмый Рәгыйдә, әмма,
    иремнән баш тарттым, дип белдерсә дә,
    алай ук булмавы да күренә. Яшьләрчә
    кабат сөю хисе белән әсәрләнгән Ильяс
    аннан күңел биздерерлек сыйфатлар
    эзләми, сөйгәнен һичбер нәрсә өчен
    гаепләми. Кызның гаиләле кешене яратуы
    гадел, табигый тоела, ул үзен бары Рәгыйдә
    белән генә күз алдына китерә. Салкын
    сулы елга аша бер-берсенә каршы килгән
    ике җан бу яратуның үлемнән дә көчлерәк
    икәнлеген исбатлый.

    Кеше
    күңеле — төпсез кое. Ул бәхетен һәрвакыт
    читтән эзли. Язучы да монда һичкемне
    гаепләми, берәү дә моны дөрес түгел дип
    санамый. Сюжет шундый ки, һәр кеше, үз
    карашларыннан чыгып, геройларга
    мөнәсәбәтен тудыра ала. Милли традицияләрдә
    тәрбияләнгән укучы, әгәр Бәһрәмия белән
    Ильяс урыны алмаштырылса, һичшиксез,
    хатынны тискәре тип дип бәяләр, иренә
    хыянәтен кичермәс иде. Әмма аның бу
    очракта гаилә җанлылыгын бәяләп бетерә
    алдымы икән? Шикле, чөнки җитмешкә җиткән
    Бәһрәмия тупас телле, усал бер кортка
    итеп бирелә, әйтерсең Ильясның карчыгына
    битарафлыгында аның теле гаепле. Үзен
    көтеп алган хатынында тормышка мәхәббәт,
    нечкә хисләр уяту өчен, нәрсә эшләде
    соң Ильяс?! Аны яңадан табарга
    омтылыш ясап карадымы? Һич юк! Сәхнә
    тормышы өчен тулаем туры килгән Ильяс —
    гадәти тормышка сәләтсез, көрәш рухыннан
    мәхрүм бер герой ул. Өйләр салып, байлык
    туплап яшәүче таза хәлле гаиләсендә
    бер күзәтүче, философ булып кына яши
    бирә. Дөрес, кайвакыт ул оныклары белән
    дуслашырга омтылыш ясап карый, инде
    тегеләре бабаларын аңламый. Ильяс аларда
    тагын да шул үзенең балалык еллары
    эзләрен күрергә теләп ялгыша. Чор башка,
    хыяллар башка. Ике уч җиләк өчен ярышу
    үз уеннары белән мәшгуль балаларга бер
    мәгънәсезлек кенә тоела. Алар тук, алар
    шат, алар әлегә үзләренчә бәхетле. Аларны
    ат, Дүртөйле театрының булмавы борчымый.

    Берничә
    катлаулы чорны узган Ильяс соңгы җәендә
    иң аянычлы нәтиҗәләрен ясый кебек. Үз
    гомерен, танышларының гомерен кабат
    күз алдыннан кичереп, һичберсенең
    бәхетле булмавы хакында уйлый. Болар
    өчен гаепне инде үзе үк заманга сылтый.
    Ильяс иң шәп яшәгән Фәтхелисламга
    караганда әле бәхетлерәк тә икән. Аның
    һич югы Рәгыйдәсе булган.

    Сабый
    чактан ук ат, мәхәббәт, гаилә турында
    хыял яшәткән Ильясны. Ә менә Рәгыйдәсе…
    Ул — мәхәббәттән дә көчлерәк тойгы. Бу
    образ — бер үк вакытта Хәмдия дә,
    Галиябану да. Гомерлек хыял, авыр
    вакытларда исән саклаган тойгы. Шулай
    итеп, укучы да Рәгыйдәгә мәхәббәт гади
    мәхәббәт булмавын аңлый, һәм Ильяска
    тап төшерерлек һични калмый. Рәгыйдә
    көнкүреш мәхәббәте түгел икән. Ул үзенә
    яшь хатын-кыз, сәхнә, әдәби геройлар,
    сәнгать образын да сыйдыра.

    Кешенең
    бәхетсезлеге күп очракта башкаларның
    үзен аңламавына барып тоташа. Ильяс
    авылдашлары өчен чит, ят. Җитмәсә, үзе
    шундый чиксез киң, бай, матур дөнья адәм
    баласы теләгәннең чиреген дә бирә алмый.
    Ә бит кеше хыяллары, бер карасаң, алай
    ук чиксез дә түгел. Аңа назлы яфрак
    шыбырдавын шыксыз авазлар бүлмәве
    кирәк. Җанлы кеше тормышның һәр күренешеңдә
    үзенә бер кызык табарга һәм аны ямьсез
    кабул итмәскә тиеш. Яшәү мәгънәсе —
    шунда да. Чебешне типкән ямаулы карга,
    әнә шул яшәү мәгънәсенең иң зурын —
    Рәгыйдәне күтәреп, тормыш күгендә югала.
    Картның өне, төше бергә бутала.

    Ә
    «җир өстендә япь-яшь җәй тантана итә».

    Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]

    • #
    • #
    • #
    • #
    • #
    • #
    • #
    • #
    • #
    • #
    • #

  • Китап уку кешенен культуралыгын билгели сочинение
  • Китап турында сочинение татарча
  • Китап турында сочинение на татарском языке
  • Китап кинэшчен синен сочинение
  • Китап белем чишмэсе сочинение на татарском кратко